11-Neutentocht (28.01.2007)

In feite is het niet zo'n grote stap van de Old Joy-recensie naar de jaarlijkse elfneutentocht. Misschien dicht ik aan de neutentocht wel een té groot mytisch karakter toe, maar de reden om elk jaar opnieuw mee te wandelen met deze tocht (die dit jaar aan haar twintigste editie toe was), heeft diepere gronden dan het achteraf kunnen ophalen van leuke anecdotes. Het is het jaarlijks aanhalen van vriendschapsbanden die allemaal gekenmerkt worden door een gemeenschappelijk verleden (en heden) in de Cahier. En op een meer lyrisch niveau is de tocht - zoals in Old Joy - de zoektocht van een generatie die de veruitwendiging vormt van de revolutionaire idealen van het eerste uur. Nu de tocht al twee decennia heeft overbrugd, is dit een gevoel dat enkel maar verstrekt zal worden naarmate de jaren zullen vorderen. Meer specifiek was deze tocht ook een vlucht naar mijn eigen roots : het vertrekpunt lag immers aan de Paddegracht in Meerle. In deze Jalse bossen staat een ruïne van een oude schuur, de enige stille getuige van de boerderij die ooit het ouderlijk huis was van mijn moeder.

Maar ach, misschien lees ik er gewoon teveel in en is de tocht niet meer dan een goed excuus om een frisse neus/neut te halen. Voor de buitenstaander is dit zeker het geval (en daar is niets mis mee), maar de echte neutentocht-adept zal zich zeker kunnen vinden in mijn grote liefde voor dit onmisbaar stukje cahier-gevoel.