White Circle Crime Club - Blood Brothers (Trix - 29.01.2007)

Het leek wel een thuismatch te zijn voor de heren van White Circle Crime Club, zoveel bekende gezichten waren opgedaagd in de Trix. Nu de mannen om de haverklap in Europa rondtoeren, was het een uitgelezen kans om hen nog eens dicht bij huis te zien. Maar potten werden er helaas niet gebroken. Echt teleurstellen doet het kwartet natuurlijk nooit - daarvoor voelen de bandleden elkaar te goed aan en zit de set te sterk in elkaar - maar de ene dag is toch de andere niet. Er werd lekker van start gegaan en mijn persoonlijke favoriet Parizer zat in de voorhoede van het wccc-peloton, maar technische problemen met één of ander electronisch bakske van Jan haalde de spunk uit het optreden. Een dipje zowaar, waaruit ternauwernood weer omhoog werd geklommen middels oude kraker Mutant disco, dat opvallend genoeg ditmaal de set niét afsloot maar dat er met zijn aangehouden epiek toch weer in slaagde om menig hippe haardos te doen schudden. De eer om het concert af te sluiten viel ditmaal A present perfect te beurt, de sterke afsluiter van een opvallend lang (té lang ?) concert. Nog een twintigtal concerten te gaan in deze tournee (met mobilhome i.p.v. Belgabom !). The money's pouring in, haha.


Met enige regelmaat haal ik Young Machetes boven, de laatste CD van het energiekste Seattle-exportproduct The Blood Brothers. Een sterke plaat die deels de verdienste is van Guy Picciotto (Fugazi-man van het eerste uur). 'Reikhalzend' is dan ook een accurate omschrijving van mijn verwachtingspatroon, dat echter niet geheel werd ingelost. Opener Set fire to the face on fire (ook opener van Young machetes) is een magische bom, de perfecte uitlaatklep voor de wilde vocale duels tussen zangers Jordan Blilie en Jonathan Whitney. Ook Laser life en Camouflage camouflage zijn me nog bijgebleven, maar voor het overige werd er voorgeborduurd op een nogal ééntonig patroon dat te weinig plaats bood voor verrassingen. Aan zweet en intensitiviteit geen gebrek, maar schrijven (en concerteren) is schrappen. Een gebaldere en kortere set ware dan ook beter geweest. Beeld van de avond : het compleet doorzweette lijf van een Duitse fan die na het concert in zijn auto zat uit te hijgen vooraleer de rit naar het Hinterland terug aan te vatten. Vraag van de avond : een andere Duitse fan die luidkeels naar ons over gans de Noordersingel riep : "Wo können wir fritten eten ?" Smakelijk, Frits.