El Cid

Regie : Anthony Mann (1961)

The greatest romance and adventure in a thousand years ! Qua tagline voor een film kan dat wel tellen.

De film is losjes gebaseerd op historische feiten en vertelt het verhaal van de Spaanse volksheld Rodrigo Díaz de Vivar (bijgenaamd 'El Cid'), die leefde van 1040 tot 1099. Na de dood van Koning Ferdinand I viel het castilliaanse rijk uiteen in diverse delen. Sancho, een jeugdvriend van Rodrigo, werd koning van Castillië maar werd lafhartig vermoord. Enkel Rodrigo durfde het opnemen tegen de vermoedelijke dader (koning Alfonso) en moest dit met ballingschap bekopen. Hij knoopte vriendschap aan met Moorse edelen en wist met hun steun een invasie van Marokkaanse berbers te verijdelen. Koning Alfonso had geen andere keus meer dan Rodrigo terug te roepen uit ballingschap. Later veroverde hij de stad Valencia, waar hij in naam van koning Alfonso regeerde maar in feite een onafhankelijke staat had gesticht. El Cid regeerde in Valencia tot aan zijn dood in 1099. Zijn roemruchte dagen werden vereeuwigd in een zwaar geromantiseerd middeleeuws heldendicht (Cantar de Mio Cid - alles hierover op deze leerrijke site).

Hollywood laat natuurlijk geen enkele kans schieten om een historische volksheld op het witte doek te portretteren. In El Cid worden alle registers opengetrokken. Een drie uur durend spektakel met duels op wenteltrappen in burchten, massa-gevechtsscènes waarbij honderden figuranten het leven laten, bombastisch taalgebruik vol ridderlijkheid en vaderlandsliefde, én natuurlijk de obligate liefdesperikelen. Charlton Heston leek in de jaren '50 en '60 wel het alleenrecht verworven te hebben om de leading man te mogen zijn in dit soort historische spektakelfilms (The ten commandments / Ben Hur / 55 days at Peking / The greatest story ever told) en is de vleesgeworden patriot. Sophia Loren was nooit mooier dan in deze prent.

Over-geromantiseerde spektakeldrama's met uit het beeld springende Technicolor-kleuren : het is één van mijn zwakheden. Ik geef het grif toe.