The Sugarland express

Regie : Steven Spielberg (1974)

Lou-Jean, een jonge vrouw die pas uit de gevangenis werd ontslagen, is haar kind kwijtgeraakt aan een pleeggezin. Samen met haar man (die hiervoor ook uit de gevangenis moet ontsnappen) vat ze het plan op om haar eigen kind te ontvoeren. Maar één en ander loopt al snel uit de hand wanneer ze Maxwell, een jonge politieagent, gijzelen. Met diens politieauto en met Maxwell als gijzelaar doorkruist het jonge paar Texas op zoek naar hun kind, met in hun kielzog een lange karavaan politieauto's en tv-reporters. Gaandeweg krijgt het jonge paar ook de sympathie van het grote publiek, dat met ingehouden adem de wilde achtervolging gadeslaat. Maar is een goede afloop wel mogelijk ... ?

Enkele jaren nadat Spielberg van zich liet horen met de bloedstollende tv-thriller Duel (1971), maakte hij met deze prent zijn definitieve debuut op het witte doek, één jaar voordat hij met Jaws voor altijd zijn naam zou vestigen.

De film is gebaseerd op een soortgelijk drama dat zich enkele jaren voordien in en rond Houston had voorgedaan en Spielberg schreef zelf mede het verhaal waarop het uiteindelijke script werd gebaseerd. Ondanks het feit dat het om nogal dramatische feiten gaat, heeft Spielberg ervoor gekozen om het geheel te baden in een licht humoristisch tongue-in-cheeck gevoel. Het verhaal transponeren naar Texas (met de bijhorende redneck-accenten) is daar niet vreemd aan.

Voor de volledigheid is het zeker interessant om deze vroege Spielberg te bekijken, maar meer dan een eerste stijloefening van de meester is het niet geworden. Een jonge Goldie Hawn speelt er wellicht één van de beste rollen in haar overschatte carrière en een al even jonge William Atherton speelde na deze film met wisselend succes vooral rollen van slechterikken (zoals in Ghostbusters). De meeste commentatoren op imdb geven goede tot zeer goede scores aan deze prent, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ze hierbij toch bevooroordeeld zijn door het feit dat het om een Spielberg gaat.