Milow & You Raskal You & DJ Nuggets (Cahier - 27.04.2007)

Het was reikhalzend uitkijken naar het resultaat van de transformatie van The Money naar You Raskal You. Niet dat ik schrik had van het resultaat : de bandleden hebben door de jaren heen al heel wat muzikale watertjes doorzwommen en hebben me met hun diverse bezettingen en muziekstijlen meermaals aangenaam verrast. De nieuwe formule werd voor het eerst uitgetest voor een uitverkochte Cahier. Voorwaar een goede start. De set klonk lekker relaxed en ademde soms een Pavement-achtige slackersfeer uit. De mooie single The day I bleached my hair is daar een goed voorbeeld van. De oude stijl werd nog eens bovengehaald met The Levee, doordrongen van een dreigende Nick Cave-sound. Wel jammer dat het geluid nauwelijks verder reikte dan de dansvloer, want achter de PA-tafel moest het geluid de duimen leggen voor het tooggewauwel. Al een geluk dat er geen Guy Breesch-solo's waren ingelast, want dat zouden parels voor de zwijnen geweest zijn. Nog een woordje van lof voor Raf, die ik een geweldige bassist blijf vinden.

Doorstoten tot de hogere regionen van de hitparade's en andere Afrekeningen, is soms een kwestie van goed geluk. Hoe anders verklaren dat Milow nu plotsklaps doorbreekt, terwijl uit het debuutalbum The bigger picture voorheen al meerdere singles getrokken waren ? Wat er ook van weze, de groep is hotter than hot en speelt op 16 mei in een uitverkochte ABbox. De Cahier kon er maar wel bij varen, want het was geruime tijd geleden dat het nog zo'n vaart liep met de voorverkoop van een concert.

Met een accoustisch introotje zorgde singer/songwriter Jonathan Vandebroeck alleszins voor een stevige statement. De juiste lyric weet ik niet meer, maar het was iets in de zin van "I think that Neil Young would have liked these songs." Zelfvertrouwen te over dus, en dat bleek ook uit de set, die enthousiast werd onthaald door een jong en vrouwelijk publiek. Milow maakt muziek waar je gewoon niet kwaad op kunt worden. Mooie en gevoelige songs die zó glad zijn, dat ze van je afglijden als een satijnen pyama. Te weinig weerhaken naar mijn smaak, maar dat liet het publiek aan haar reet roesten, vooral toen de megahit You don't know werd aangeheven. Een eivolle Cahier en een tevreden publiek, wat kun je nog meer wensen ?

Veel bier een een goede afterparty bijvoorbeeld. Speciaal overgekomen vanuit de outskirts van San Francisco draaide DJ Nuggets een lekker setje. En zo slaagde de smeerlap erin om me véél langer in de Cahier te laten blijven dan oorspronkelijk voorzien was.