Open doek : The yacoubian building

Regie : Marwan Hamed (2006)

Gebaseerd op de succesvolle roman van de Egyptische auteur Alaa Al Aswany volgen we de lotgevallen van een aantal bewoners van het Yacouba-appartementsgebouw, dat als metafoor dient voor de Egyptische samenleving.

In het immense Yacouba-gebouw in Caïro woont een bizar samenraapsel van nouveau riche, oude geldadel en succesvolle zakenlui. Op het uitgestrekte dak van het gebouw staan een aantal kleine bijgebouwtjes, die verhuurd worden aan armere mensen.

De oudere playboy Zaki ligt zwaar in de clinch met zijn tirranieke zuster en richt zijn amoureuze pijlen op het jonge meisje Bothayna. De broer van Bothayna is een idealistische student die o.w.v. zijn arme afkomst niet slaagt in het examen voor politie-inspecteur. Verbitterd sluit hij zich aan bij een extremistische moslimgroep. De homoseksuele hoofdredacteur van een tijdschrift verleidt een naïeve dienstplichtige, maar zal later zwaar boeten voor zijn seksuele geaardheid. Een voormalige schoenenpoetser die zich heeft opgewerkt tot steenrijke autodealer en parlementariër wordt geconfronteerd met corruptie op het hoogste politieke niveau ...

The Yacoubian building is de duurste film die ooit in Egypte werd gedraaid en verbrak er alle records. Het is vooral opvallend met welke openheid een aantal gevoelige thema's worden behandeld : moslimextremisme, homoseksualiteit, corruptie, overspel, prostitutie, drugs, ... Zeker in een seculiere samenleving zoals die van Egypte is dit verre van evident. De conservatieve Moslimpartij trachtte dan ook met alle mogelijke middelen om deze film te verbieden en het kwam tot een interpellatie in het parlement (lees dit BBC-nieuwsitem).

Maar de extremisten slaagden niet in hun opzet en deze schitterende film kreeg de nodige aandacht. Ondanks de gevoelige thematiek, het grote aantal personages en de lengte van de film (170 min. !) spreidt de debuterende regisseur Marwan Hamed (amper 30 jaar !) een geweldige maturiteit tentoon. De kijker kan zich onmiddellijk vereenzelvigen met de personages van vlees en bloed, het scenario zit ijzersterk in elkaar, het ritme en de toon van de film zitten steeds goed, de acteerprestaties zijn uitstekend en de cameravoering is sober maar efficiënt. Sterke cinema.