The aviator

Regie : Martin Scorsese (2004)

Howard Hughes (1905-1976) : erfde op 18-jarige leeftijd een grote fabriek en was al meteen stinkend rijk. Begaf zich onmiddellijk in de filmindustrie en draaide een ongeëvenaard dure action-epic (Hell's angels, 1930). Had van meet af aan een fascinatie voor vliegtuigen, ontwierp zelf vliegtuigen en voerde eigenhandig de testvluchten uit. Brak meerdere snelheidsrecords en richtte een eigen vliegtuigmaatschappij op. Had relaties met een hele resem Hollywood-starlets (zoals Jean Harlow, Katharine Hepburn, Ava Gardner, Bette Davis, Ginger Rogers, ...). Kwam in aanvaring met de USA-regering toen bleek dat er tijdens WO II een pak overheidsfondsen in zijn bedrijf waren gepompt om vliegtuigen aan te kopen, waarvan Hughes er echter geen enkel afleverde ... Naarmate hij ouder werd, leefde hij steeds meer volledig teruggetrokken, totaal onderhevig aan neurose en paranoia. Was de ontwerper van de Hercules (aka 'the spruce goose') : een immens groot houten watervliegtuig voor 750 passagiers. Het bleeft bij één testvlucht van amper een mijl. Kortom : de gedroomde figuur voor een Hollywood-biopic !

In deze biopic gaat de aandacht uit naar de jonge jaren van Hughes : vanaf de opnames voor Hell's angels tot aan de testvlucht van de spruce goose. Leonardo DiCaprio vertolkt met verve de man die heel zijn leven larger than life was en sleepte er een oscarnominatie voor in de wacht. De regie van Scorsese is ook bijna naadloos. Een degelijke en zeer entertainende prent, perfect gedraaid volgens het Hollywood-boekje. Maar hoe flamboyant het leven van Hughes ook was, er zitten opvallend weinig scherpe randjes aan deze biopic. Reden waarom misschien Scorsese de oscar voor beste regie aan zijn neus voorbij zag gaan (een euvel dat gelukkig werd hersteld met de betere Scorsese/DiCaprio-samenwerking The Departed).

Meer problemen heb ik met de oscar die Cate Blanchett in de wacht sleepte voor haar vertolking van Katharine Hepburn. Ook op imdb oogst haar prestatie veel lof, maar ik ergerde me constant wanneer zij in beeld verscheen. Het was duidelijk dat Blanchett zeer veel werk had gestoken in het zo perfect mogelijk nabootsen van de maniërismen van La Hepburn, maar dit nam m.i. alle naturel weg uit haar acteerprestatie. Maar het is al meer gebleken dat je als acteur veel meer kans maakt op een oscar wanneer je iemand vertolkt met een fysisch of psychisch gebrek. Hepburn verdiende beter dan zo krampachtig geportretteerd te worden. Een - met een oscar beloonde - smet op een voor het overige perfect staaltje avondvullend filmvertier.