K-Pax

Regie : Iain Softley (2001)

Psychiater Mark Powell (Jeff Bridges) krijgt op een dag een nieuwe nutcase binnen in zijn instelling. De patiënt noemt zichzelf Prot (Kevin Spacey) en beweert afkomstig te zijn van de planeet K-Pax, gelegen op een duizendtal lichtjaren van de Aarde. Powell probeert Prot te doorgronden met traditionele medische methoden, maar Prot blijkt over een onverklaarbaar grote kennis te beschikken en oefent tevens een enorme invloed uit op zijn mede-patiënten. Powell geraakt gaandeweg gefascineerd door zijn mysterieuze nieuwe patiënt en laat er zelfs zijn gezinsleven onder lijden om te kunnen doordringen tot het verleden van Prot. Regressieve hypnose moet de deur openen naar de geheimen van Prot. Gaandeweg komt de gruwelijke waarheid aan het licht. Of toch niet ... ?

Ondanks de degelijke sterrencast is deze film geen blockbuster geworden. Maar ik vermoed dat dat ook niet de bedoeling is geweest. In de plaats van ontploffingen, special effects of drammerige emo-toestanden krijgt de kijker een typische acteurs-film voorgeschoteld, inclusief aangenaam script en ingehouden vertolkingen. De kenmerkende flegma van Spacey werkt wonderwel voor zijn rol als de immer kalme en schijnbaar omnipotente Prot (wel niet meteen de beste naam voor een filmpersonage in de oren van een nederlandstalig publiek ...). Jeff Bridges acteert gelukkig ook zeer gereserveerd. Een exuberante vertolking à la Big Lebowski zou hier trouwens volledig ongepast zijn. De beste (bij)rol is misschien nog wel weggelegd voor Mary McCormack in de rol van de echtgenote van Mark Powell. Zij is een jammer genoeg ietwat vergeten actrice die vooral in tv-series mag opdraven (ik denk vooral aan de uitstekende reeks Murder One) maar die m.i. tot veel meer in staat moet zijn.

K-Pax mag dan wel geen onvergetelijke hoogvlieger zijn (vooral een aantal feel good-scenes in de leefruimte van de psychiatrische instelling zijn er wat teveel aan), je blijft als kijker wel achter met eenzelfde gevoel alsof je een degelijk boek gelezen hebt. Het had echter wel een hoogvlieger kunnen zijn indien het script wat meer scherpe randjes had gehad. De boodschap dat we meer aandacht moeten hebben voor de kleine dingen in het leven ("find the bluebird and you will find happiness") is voor de wat meer kritische kijker té doorzichtig.

Website K-Pax