Le vélo de Ghislain Lambert

Regie : Philippe Harel (2001)

Een quasi-documentaire film over de wielerambities van de fictieve anti-held Ghislain Lambert. Begin jaren '70 droomt deze boerenzoon ervan om een even groot kampioen te worden als zijn idool Eddy Merckx. Hij traint fanatiek, wordt opgemerkt door een lokale sponsor en maakt al snel deel uit van de kleine Magicrème-ploeg. Maar zijn ambities reiken verder dan de kermiskoersen rond de kerktoren. Ghislain zoekt zijn toevlucht tot verboden middelen maar loopt tegen de lamp. Met zijn broer als nieuwe sponsor begint Ghislain aan een nieuwe poging om zijn wielercarrière leven in te blazen. Hij wint onverhoopt een tweedaagse koers (door op de slotdag enkele uren voor de rest te vertrekken). Meteen zijn laatste overwinning want vanaf nu zit een ontsnapping uit het peloton er niet meer in ... Wanneer hij in een grote ronde elk dag opnieuw moet knokken om op tijd binnen te komen, wordt hij plots een mediafenomeen. Maar de korte roem is zeer vergankelijk ...

Ghislain Lambert is een anti-held pur sang, een dromer die gedoemd is om te mislukken. Een gedroomde rol voor de fantastische Benoit Poelvoorde die tevens meeschreef aan het script. Poelvoorde zet Lambert neer als een tragi-komische figuur waarvan je als kijker wel móet houden, ondanks zijn fouten en zijn naïviteit. Poelvoorde is natuurlijk vooral bekend van zijn cultdebuut C'est arrivé près de chez vous (1992), maar ook de rest van zijn filmografie is absoluut de moeite waard. Ik denk dan in het bijzonder aan Les convoyeurs attendent (1997) en Podium (2004). Op één of andere manier slaagt Poelvoorde er steeds in om zijn personages neer te zetten met de juiste toon, soms op het karikaturale af, maar nog steeds naturel en geloofwaardig. Poelvoorde is een groot acteur.

Een andere factor die Le vélo de Ghislain Lambert tot een vermakelijke filmervaring maakt, is de schitterende sfeerschepping. Er is enorm veel aandacht besteed aan kleine details om de kijker in de kneuterige wielersfeer van begin jaren '70 onder te dompelen. De stoffen wielertruitjes, bedrukt met reclame voor lokale sponsors. De smoezelige wieler-hotelletjes met oranje tapijten. De bidons met bier. De 'peertjes' met zuivere urine ... Het aandoenlijke amateurisme in Le vélo staat in schril contrast met de keiharde mega-business die wielrennen heden ten dage geworden is. Na de huidige dopingperikelen in de Tour zou je haast verlangen naar de zeker niet minder zuivere maar o zo onweerstaanbare perikelen van de kleine man in de kermiskoers.

Website Benoit Poelvoorde