Susanne Abbuehl (Warande - 20.10.2007)
Zangeres Susanne Abbuehl werd in 1970 geboren in het Zwitserse Bern, verhuisde op zeventien-jarige leeftijd naar Los Angeles om een jazz-studie aan te vatten en vertrok daarna naar Den Haag om haar studie te vervolmaken. In 2001 verscheen haar debuut ('April'). Haar tweede en tevens laatste plaat kwam uit in 2006 ('Compass'). Een hoogst intelligente dame : ze studeerde met lof af in Den Haag, bestudeerde nadien nog Noord-Indische vocale muziek, legde zich toe op compositie en analyse, geeft her en der regelmatig lezingen én is lid van de universiteitsfaculteiten van Luzern en Lauzanne.
Dit intellectuele kantje van Abbuehl laat zich zowel op plaat als op het podium duidelijk merken : voor een aantal nummers op Compass liet zij zich inspireren door Finnegans Wake, de laatste roman van James Joyce en door velen als quasi onleesbaar bestempeld (om een idee te geven, het boek begint als volgt : "Riverrun, past Eve and Adam's, from swerve of shore to bend of bay, brings us by a commodius vicus of recirculation back to Howth Castle and Environs. Sir Tristram, violer d'amores, fr'over the short sea, had passencore rearrived from North Armorica on this side the scraggy isthmus of Europe Minor to wielderfight his penisolate war: nor had topsawyer's rocks by the stream Oconee exaggerated themselse to Laurens County's gorgios while they went doublin their mumper all the time: nor avoice from afire bellowsed mishe mishe to tauftauf thuartpeatrick: not yet, though venissoon after, had a kidscad buttended a bland old isaac: not yet, though all's fair in vanessy, were sosie sesthers wroth with twone nathandjoe.") O.a. in 'Sea, sea !' neemt Abbuehl letterlijk flarden tekst over uit het werk van James Joyce. Heavy stuff ! Ook in de keuze van haar covers toont Abbuehl zich van een belezen kant : een eigenzinnige bewerking van A call for all demons van Sun Ra en het iets vinnigere Children's song van Chick Corea, songs die Abbuehl van haar eigen lyrics voorziet.
In het licht van dit high brow-aspect van Abbuehl doemden tijdens het concert regelmatig schimmen op uit de geweldige soundtrack bij de film Welcome to L.A. (Alan Rudolph, 1976), waarin Richard Baskin een paar prachtnummers uit zijn mouw schudde als achtergrondmuziek bij het leven van enkele promiscue pseudo-intellectuelen.
Maar Abbuehl staat niet op de buhne om belerend te zijn. Geen kunst die boven de hoofden van het publiek zweefde. De warme en zuivere alt-stem van Abbuehl zalft van begin tot einde en wordt perfect en zeer ingetogen begeleid door haar drie mede-muzikanten (Joost Lijbaart op drums - Christof May op klarinet en basklarinet - Wolfert Brederode op piano). En zo leren we ook de 'andere' Abbuehl kennen : een vrouw die het ene moment geniet (en laat genieten) van het intellect van grote geesten zoals Joyce of Sun Ra, maar die op het andere moment gestalte geeft aan een lyrische melancholie (zoals in een schitterende bewerking van Black is the color of my true lover's hair, een oude Schotse traditional waarin de liefde voor een minnaar bezongen wordt door diens haarkleur te bewieroken, of het grasperkje waar hij op staat). Kleuren en seizoenen lijken regelmatig centraal te staan in haar teksten. Abbuehl plant de luisteraar neer in een warme zetel bij een knapperend haardvuur zoals ook pakweg Helen Merrill dat kan.
Op geen enkel ogenblik tijdens het concert gaat het tempo de hoogte in. Steeds weer dat kabbelende ritme en die strelende prachtstem. Abbuehl articuleert haar teksten duidelijk en traag zodat het wel lijkt of de woorden rechtstreeks in je oor gefluisterd worden. De introverte frazering van Abbuehl maakt haar muziek tot een pakkende ervaring. Een fantastisch concert dat helaas slechts werd bijgewoond door een handjevol liefhebbers in een véél te grote schouwburg. Ik ben in één klap fan geworden en Compass staat hoog op mijn verlanglijstje. Abbuehl zal wel nooit zoveel verkopen als Norah Jones, maar verdient zeker zoveel aandacht.
Genieten van een (helaas slechts klein) stukje Abbuehl kun je doen door dit filmpje aan te klikken :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten