The pleasure garden

Regie : Alfred Hitchcock (1925)

Patsy Brand is een danseresje in theater 'Pleasure garden'. Op een dag komt Jill Cheyne aangewaaid, een meisje van het platteland dat vastbesloten is om het te maken als danseres. Patsy en Jill worden vriendinnen. Met haar charme en lef weet Jill al snel de theaterdirecteur te overtuigen en ze wordt de grote ster van de show. Dit tot groot genoegen van haar verloofde Hugh en diens beste vriend Levett. Hugh vertrekt met Levett naar het Verre Oosten om fortuin te maken en zodoende Jill ten huwelijk te kunnen vragen. Patsy belooft om bij zijn afwezigheid eventuele aanbidders van Jill op een afstand te houden. Maar dit is niet gemakkelijk : een rijke prins heeft zijn zinnen gezet op Jill en bovendien wordt Patsy zelf het hof gemaakt door Levett wanneer die voor een korte vakantie terugkeert uit het Oosten. Alles loopt mis : Jill valt voor de charmes van de rijke prins en Patsy huwt met Levett, die een dronken bruut en vrouwenversierder blijkt te zijn. Patsy reist naar het Verre Oosten in de hoop alles recht te kunnen zetten, maar dit draait enkel op een dodelijke confrontatie uit ...

Deze film is de geschiedenis ingegaan als de allereerste film waarbij de illustere naam 'Alfred Hitchcock' op de credits prijkt als regisseur. Her en der is de invloed van de meester zichtbaar. Hoewel de film begint als een lichtvoetige vaudeville achter de coulissen van een danstheater, sluipt er gaandeweg een zeer grimmige sfeer in de film (de dronken Levett is een zeer angstaanjagend type) en wordt de suspense opgedreven. Er is zelfs geen ruimte voor een onverbloemd happy end : wanneer de bedrogen Hugh en de mishandelde Patsy elkaar in de armen vallen, zou je denken dat zij liefde bij elkaar. Maar nee hoor : ze troosten zich met de gedachte dat ze - ondanks alle ellende - nog in het bezit zijn van een grote schat, namelijk 'de jeugd'. The end.

De film was een Brits-Duitse co-productie en werd grotendeels opgenomen in Munchen. De alternatieve titel van de film was Irrgarten der Leidenschaft. Dit verklaart wellicht het feit dat er regelmatig expressionistische elementen opduiken in het werk van Hitchcock. Sommige shots en schaduweffecten in The pleasure garden getuigen hiervan. Ook voor Hitchcock zelf was de opname niet zonder belang : achter de schermen ontmoette hij Alma Reville met wie hij tot aan zijn dood in 1980 gehuwd was. Reville zou gedurende gans de carrière van Hitchcock diens belangrijkste toetssteen worden en werkte - hoewel meestal niet op de credits vermeld - mee aan de meeste van diens films. Uit getuigenissen van medewerkers van Hitchcock is trouwens gebleken dat het grootste compliment dat de Meester kon geven, het volgende was : "Alma loved it".

De openingsscène van de allereerste film van Hitchcock, waarbij enkele heren van stand het warm krijgen in het aanschijn van de mooie meisjes van The pleasure garden :