Akai hashi no shita no nurui mizu (Warm water under a red bridge)

Regie : Shohei Imamura (2001)

Yosuke, een werkloze zakenman, reist naar het platteland in opdracht van de ondertussen overleden dakloze Taro. Zijn taak : een gouden beeldje zoeken in het huis van een voormalige minnares van Taro. Yosuke ontmoet er die minnares (thans een seniele oude dame) en haar kleindochter Saeko. Deze Saeko lijdt aan een zeer bizarre aandoening : ze voelt geregeld grote ophopingen van water in haar lichaam en kan dit vocht enkel doen vrijkomen door iets 'stouts' te doen (zoals winkeldiefstalletjes of het krijgen van een orgasme). Wanneer Yosuke de liefde bedrijft met Saeko, spuit deze als een fontein en haar lichaamssappen stromen in de nabijgelegen rivier, wat een grote vispopulatie aantrekt, wat bloemen doet bloeien en wat ook haar minnaar zijn vitaliteit teruggeeft. Yosuke belooft aan Saeko om haar van haar water te bevrijden telkens als de nood het hoogst is. Maar wanneer Saeko gaandeweg lijkt 'uit te drogen', verdenkt Yosuke zijn minnares van ontrouw. En dan is er ook nog de Afrikaanse atleet die het vissersstadje heeft uitgekozen als trainingslocatie ...

Shohei Imamura begon zijn carrière in de befaamde Nikkatsu-studio als assistent van grootmeester Yasujiro Ozu, maar koos nadien voor een radicaal andere stijl dan die van zijn illustere meester. De subtiele karakterstudies van Ozu moesten baan ruimen voor een bijzonder originele en vaak magisch-realistische studie van de Japanse samenleving. Dit leverde enkele schitterende films op. Ik denk dan vooral aan het prachtige Unagi (1997) en het sprankelende Dr. Akagi (1998).

Warm water under the red bridge was zijn filmisch testament, waarin hij een ode brengt aan het vrouwelijk orgasme. Een bizar sprookje (met een onderwerp dat in Europa of de USA compleet ondenkbaar zou zijn) waarin aandoenlijke scènes afgewisseld worden met storende elementen. Zo is het laatste kwartier van de film er zeker teveel aan en doet het einde van de film zeer geforceerd aan. De acteurs zijn echter uitstekend : Kôji Yakusho zet een zeer goede Yosuke neer en is ook in Hollywood geen onbekende. Zo was hij onder meer te zien in Babel en Memoirs of a geisha. En actrice Misa Shimizu was zowel in Unagi als in Dr. Akagi al te bewonderen.

Een bizar en origineel curiosum dus, dat wederom een getuige is van de taboeloze en frisse kijk van Imamura op de Japanse samenleving. Dit taboeloze aspect van het werk van Imamura trok ook jonge filmmakers aan in de door hem opgerichte filmschool. Zo werd Imamura de mentor van Takashi "Itchi the Killer" Miike, een regisseur in wiens woordenboek het woord 'taboe' niet voorkomt.