Diarios de motocicleta

Regie : Walter Salles (2004)

In 1951 ondernemen de Argentijnse boezemvrienden Ernesto Guevara en Alberto Granada een ambiteuze reis doorheen Latijns-Amerika. Ernesto is een jonge student geneeskunde die afkomstig is uit een gegoed milieu terwijl Alberto een iets oudere biochemicus is. Met de nodige bagage aan jeugdig enthousiasme en idealisme vertrekken de twee vrienden met een aftandse motor. Maar de jongensdroom wordt al snel grimmig : de motor laat het regelmatig afweten en het budget smelt weg als sneeuw voor de zon. De twee mannen zijn op improviseren aangewezen om hun verre reis te voltooien. Vooral Ernesto raakt steeds meer onder de indruk van het sociale onrecht waaronder de plattelandsbevolking van Latijns-Amerika gebukt gaat. Het tweetal komt uiteindelijk terecht in een leprozenkolonie in het Amazonegebied van Peru, waar ze vrijwilligerswerk verrichten. Na vele maanden wordt het einddoel in Venezuala bereikt. Voor beide mannen is de lange trip ook een spirituele reis gebleken, waarin het zaad werd geplant voor Ernesto om later uit te groeien tot de revolutionaire leider Che Guevare ...

Op één of andere manier was het er nog nooit van gekomen om deze festivalhit te bekijken, wellicht een beetje uit schrik : een biopic van een revolutionair kan al snel uitdraaien op voorspelbare klefheid of tot een opeenstapeling van clichés. Maar regisseur Salles is er wonderwel in geslaagd om de wolfijzers van de mislukte portretten te omzeilen. Eerder dan een geromantiseerd portret van "rijke jongen tot revolutionair", is Diarios de motocicleta immers de weergave van een momentopname uit het leven van Che : zijn eerste nauwe contacten met de armere lagen van de Latijns-Amerikaanse bevolking, zijn eerste kennismaking met sociale onrechtvaardigheid.

De vertolkingen zijn uitstekend en het klikt zeer goed tussen de twee hoofdvertolkers. Vooral Gael García Bernal zet een uitstekende Che neer : astmaticus, klungelig danser maar bovenal charismatische idealist. Bernal begint zo stilaan de grootste ster te worden van de Latijns-Amerikaanse cinema. Benieuwd of hij zal passen in de kille Scandinavische cinema, vermits hij de hoofdrol zal spelen in de volgend jaar te verschijnen film Mammoth van Lukas Moodysson (zie ook Fucking Amal en Lilja 4-ever). Ik kan deze keuze van Bernal enkel maar bejubelen, omdat hij consequent de arthouse-weg blijft bewandelen.

Ook voor regisseur Salles was Diarios de motocicleta een artistiek hoogtepunt. Van zijn eerste art-hit Central do Brasil (1998) werd ik niet zeer wild, omdat hij daarin wat al te gul met de feelgood-sproeier tekeerging. Maar in dit portret van enkele maanden uit het leven van de jonge Che vindt hij steeds de juiste toon. De spirituele evolutie van Che wordt de kijker niet in de strot geramd, maar blijkt vanzelf uit enkele mooi geschilderde ontmoetingen. En dat de reis van de twee vrienden plaatsvond langs enkele indrukwekkende natuurlandschappen, is voor de kijker natuurlijk mooi meegenomen. Een uitstekende film die zeker niet enkel een publiek van overjaarse communisten zal aanspreken.

De film is gratis en voor niks volledig online te bekijken. Gewoon even hieronder klikken !