The hitchhiker's guide to the galaxy

Regie : Garth Jennings (2005)

Arthur Dent is een doodgewone Brit maar de dag die aanbreekt zal voor hem geen gewone dag zijn : niet alleen staat een aannemer klaar om zijn huis af te breken, bovendien blijkt zijn vriend Ford Perfect een buitenaards wezen te zijn die beschikt over inside-informatie m.b.t. de nakende vernietiging van de aarde. Ford is schrijver en researcher van de gids waaraan de film zijn naam heeft ontleend. Het tweetal ontsnapt op het nippertje en begint aan een dolle trip doorheen het heelal. Ze ontsnappen aan het weerzinwekkende bureaucratenvolk dat de Aarde heeft vernietigd, komen terecht bij egotripper en koning van het universum Zaphod Beeblebrox, ontmoeten een depressieve androïde, gaan op zoek naar het ultieme antwoord op de ultieme vraag, ontdekken dat er een reserve-Aarde in aanbouw is en dat muizen achter deze immense constructie zitten, ...

Deze chaotische gekte is ontsproten aan het brein van de Britse schrijver Douglas Adams, die zijn carrière begon als medewerker aan Monty Python en ook enkele afleveringen van de BBC-reeks Doctor Who schreef. Het Hitchhiker-verhaal kreeg eerst vorm in een aantal episodes voor BBC-radio, werd later een tv-reeks op de BBC en werd nog later in enkele romans gegoten.

Het was uiteindelijk aan Garth Jennings (die zijn sporen vooral met muziekvideo's verdiende) om deze sociale satire (verpakt als een ingewikkeld kluwen aan verhaallijnen en plotwendingen) in een film gegoten te krijgen. Het script werd als eerbetoon nog op naam van Adams gezet, hoewel die reeds enkele jaren voor de realisatie van de prent overleed.

Aan bekende namen geen gebrek in deze Britse scifi-satire. Stephen Fry en Helen Merrill (als ultieme computer Deep Thought) verleenden hun stemmen aan dit project. In de rol van Ford Perfect (op wie het Red Dwarf-karakter Cat gebaseerd lijkt te zijn) herkennen we rapper Mos Def, terwijl de rol van Arthur Dent vertolkt wordt door Martin Freeman, die wel altijd willens nillens zal geassocieerd worden met Tim uit The Office. John Malkovich speelt een leuk bijrolletje en Warwick Davis (Professor Flitwick in de Harry Potter-films) mag opdraven als de altijd depressieve robot. De ster van de film is echter de geweldige Sam Rockwell als de ijdele universumkoning Zaphod.

Ik was op voorhand niet bekend met het prettig gestoorde oeuvre van Douglas Adams maar de positieve buzz ten tijde van de release van deze film creëerde bij mij hoge verwachtingen. Het moet me echter van het hart dat deze verwachtingen allesbehalve werden ingelost. Ik kon een geeuw nauwelijks onderdrukken en was op geen enkel moment 'mee' met de chaotische visie van Adams. De grappige momenten zijn nauwelijks op één hand te tellen (gelukkig is er nog Sam Rockwell) en de verhaallijnen vliegen je schijnbaar lukraak om de oren, zodat de uiteindelijke clou me gestolen kon worden. Uit diverse commentaren heb ik kunnen opmaken dat de boeken veel beter zijn dan de film (zoals meestal het geval is), maar dat is voor mij een schrale troost. Het is wellicht overdreven om deze film een draak te noemen, maar ik vond het alleszins een serieuze tegenvaller.