How to murder your wife

Regie : Richard Quine (1965)

Stanley Ford heeft het dik voor mekaar : hij is een welstellende vrijgezel met een prachtig appartement in New York, een eigen butler, avontuurtjes met mooie vrouwen en een leuke job. Ford is immers de bedenker en schrijver van een immens populaire strip die in heel Amerika in een hele hoop kranten verschijnt. Maar op een dag loopt het mis : na een wild feestje wordt hij 's morgens wakker naast een Italiaanse schone ... met een trouwring aan zijn vinger. Zijn fijn afgestelde leventje wordt volledig door elkaar gehaald en dat schemert ook door in zijn strip : hij laat zijn held plannen smeden om zijn vrouw te vermoorden. Wanneer de echte mevrouw Ford de strip ziet en verdrietig als een dief in de nacht haar koffers pakt, denkt het grote publiek dat Ford zijn vrouw vermoord heeft. Het komt zelfs tot een proces ...

Deze lichtvoetige komedie gaat uit van een leuke premisse en is redelijk goed geschreven (hoewel het proces op het einde van de film een dikke flop is). De cast doet zijn best, maar daarmee is ook alles gezegd. Jack Lemmon is een groot komiek en heeft prachtige rollen gespeeld in films van o.a. Billy Wilder, maar zijn kenschetsende hyperkinesie komt in How to murder your wife nauwelijks tot zijn recht. De Britse komiek Terry Thomas heeft ooit glansrollen gespeeld in Britse komedies (zoals Make mine mink en The naked truth), maar is hier nauwelijks meer dan een karikatuur van zichzelf. Gelukkig is er nog Virna Lisi, de Italiaanse schoonheid die een genot is om naar te kijken (al heeft dat weinig met haar acteertalent te maken). Het leukste bijrolletje gaat naar de voor het overige totaal onbekende Eddie Mayehoff als de grappig lachende advocaat van Lemmon.

De grootste bron van ergernis bij deze film is echter de lengte ervan : de film duurt twee uur, wat minstens een half uur te lang is. Vooraleer de film goed en wel op gang is en de plot een beetje op dreef komt, zijn er al drie kwartier gepasseerd. Daardoor worden de weinig originele maar leuke plotlijnen van elk grappig effect ontdaan. Ik kan dan ook perfect begrijpen dat Lemmon achteraf niet zeer tevreden was met het resultaat. Het geheim van goede komedie schuilt in timing. Goede timing ontbreekt hier echter volledig. Conclusie : don't bother !

Hoe Virna Lisa uit een grote taart springt, haar lippen bevochtigt, en aldus Lemmon rond haar vinger windt :