Prong (Hof ter Lo - 11.01.2008)

Opener Mans Ruin, de West-Vlaamse band rond frontman Joost Noyelle (in een vorig leven actief bij Congress), bracht redelijk vette en sleazy stonerrock, zonder echter ooit te imponeren. Het type band dat Kris wel goed zou vinden, zo werd besloten.

Iets gespierder materiaal kregen we te horen van Spoil Engine, een Vlaamse band die grossiert in wat omschreven wordt als 'melodieuze trash metal'. Ik had geen enkele voorkennis van deze band die een zeer strakke set neerzette en nauwelijks moet onderdoen voor haar internationale voorbeelden. Niet echt my cup of tea en de set duurde zeker enkele nummers te lang, maar ik kan best begrijpen dat deze groep werd aanzien als één van dé revelaties van Graspop 2007.

Een aantal jaren geleden zagen we Prong aan het werk in cultureel centrum De Centrale in Gent. Het was een zeer memorabele show dus wanneer het trio - waaraan ik mijn allitererende blog-alias heb ontleend - opnieuw in België neerstrijkt, mag dit natuurlijk niet gemist worden. Enig voorbehoud was echter wel op zijn plaats : na de klassieke albums Beg to differ (1990) en vooral de mijlpaal Cleansing (1994) had de band slechts een tweetal matige albums uitgebracht en spilfiguur Tommy Victor was het laatste decennium vooral actief bij Danzig en Ministry. Prong leek afgeschreven maar in 2007 nam Victor de draad opnieuw op : een nieuwe plaat (Power of the damager) werd ingeblikt op het label van Ministry's Al Jourgensen, een album dat zeer positief onthaald werd.

Op het podium bleek opnieuw hoe onweerstaanbaar de kenschetsende hoekige riffs van Prong wel niet zijn. Ondersteund door een zeer strakke ritmesectie bracht Victor een bloemlezing uit het werk van Prong. Natuurlijk werden een aantal songs uit het nieuwe album gebracht (Looking for them, het sterke The banishment en de titeltack Power of the damager). Enkele klassiekers uit Cleansing mochten niet ontbreken en zweepten het publiek danig op : er valt immers niet te weerstaan aan Another worldly device, Broken piece, Whose fist is this anyway ? (wat een geniale riff blijft dat toch !) en Snap your fingers snap your neck.

Het charmantste aan de show was wel het schijnbare gebrek aan een playlist : regelmatig pleegde Victor overleg met zijn companen om het volgende nummer te bespreken. Victor had duidelijk goesting in het oudere werk en schudde dan ook veel stokoude nummers uit de gitaar (na zijn maats ervan overtuigd te hebben). Het betere hakwerk met Beg to differ en met een nummer dat werd aangekondigd als het eerste nummer van de eerste Prong-plaat (wat dus Disbelief uit Primitive origins moet geweest zijn).

Als ik me niet vergis, was het bisnummer Contradictions (uit het album Prove you wrong uit 1991). Een goedgevuld Hof ter Lo liet het zich smaken en enkele heethoofden bleven zelfs stagediven nadat de band al de coulissen had opgezocht. Prong blijft Prong : een tikje op retour en weinig verrassingen maar nog altijd onweerstaanbaar. De set van pakweg 80 minuten vloog in een razend tempo voorbij. De leuke en ongedwongen interactie tussen Tommy Victor en het publiek was nog een extra pluspunt bij dit concert.

Helaas bleek bij de terugkeer naar de GB-parking dat een FKT-ruit was ingeslagen en een gps gestolen bleek. Whose fist is this anyway ?, Broken piece en Snap your fingers snap your neck bleken plots onthutsend toepasselijke songtitels bij het aanschouwen van deze snode daad.