Aka Moon (De Singer - 01.02.2008)

Het Belgische jazztrio Aka Moon bestaat uit bassist Michel Hatzigeorgiou, drummer Stéphane Galland en altsaxofonist Fabrizio Cassol. Het trio kreeg vorm in het begin van de jaren '90 in het Brusselse jazzmilieu en van meet af aan waren ze anders dan anders. Zo leefden ze in 1991 een tijd samen met een groep Aka-Pygmeeën in Centraal Afrika en maakten ze zich hun vorm van improvisatie eigen. En in India vonden ze hun bron van inspiratie bij Sri Umayalpuram K. Sivaraman, toonaangevend bespeler van het Zuid-Indiase percussieinstrument mridangam. Ook de Senegalese percussionist Doudou N'Diaye Rose drukte zijn stempel op het geluid van Aka Moon.

Het optreden van deze groep - één van de meeste toonaangevende in België - in De Singer laat zich nog het best omschrijven als één lange trip. Onderbroken door een pauze bestond het concert uit twee intense lappen muziek van telkens anderhalf uur, waarbij Aka Moon hun eigen filosofie tot leven bracht : "With Aka Moon, you just have to open up your soul and your body, and let the music do the rest."

De drie muzikanten toonden zich elk van hun meest virtuoze kant. Niet de gebruikelijke solo's die je bij een jazzoptreden hoort (met de bijhorende obligate open doekjes), maar wel uiterst complexe structuren waarbinnen de muzikanten hun ding konden doen. Drummer Galland deed uiterst zotte dingen en deed me regelmatig denken aan het maffe concert dat de Nederlandse drummer Han Bennink (binnenkort ook in De Singer te bewonderen) in 2006 gaf op het ATP-festival. Eén van de hoogtepunten van het concert vormde een solo van bassist Hatzigeorgiou. Gebruik makend van een sample-machine liet hij diverse basloops in elkaar overvloeien. We zaten er met open mond naar te kijken.

Aan saxofonist en bandoprichter Cassol de aartsmoeilijke taak om het geheel zo goed als mogelijk in goede banen te leiden, zoals uit dit uitstekende interview blijkt : "Mijn rol is het beheersen van de tijdsindeling. Concerten van Aka Moon zouden zes of zeven uur kunnen duren en daar moet je natuurlijk goed mee oppassen. Ik let er op dat ze niet langer duren dan twee uur en een half of drie uur. Wanneer ik zie dat we al een uur bezig zijn, maar qua verloop achterzitten op schema, dan geef ik aan dat we naar een ander deel moeten overgaan. Ik verander dus de structuur in functie van de tijd. Voor de composities vertrouwen Stéphane en Michel ook op mij, maar ze geven hun verwachtingen soms heel precies door en dan is het aan mij om die te realiseren." Dit bleek ook tijdens de tweede helft van het concert. Drummer Galland ging op een gegeven moment 'op de loop' tijdens een nummer, wat duidelijk verbazing opwekte bij zijn twee companen die hem opnieuw in het gareel moesten brengen.

De bezoekers van dit concert waren getuige van een fantastische brok muziek.