First man into space

Regie : Robert Day (1959)

Luitenant Dan Prescott is een nogal roekeloze testpiloot die koste was kost de eerste man in de ruimte wil zijn en die daarom geregeld de bevelen van zijn oudere broer, commandant Charles Prescott, negeert. Bij een eerste testvlucht loopt het nog net goed af. Bij een tweede testvlucht loopt het echter mis : het vliegtuig schiet de ruimte in en verdwijnt van de radar. Het wrak wordt een tijdje later teruggevonden bij de Mexicaanse grens. De onfortuinlijke piloot blijkt getransformeerd te zijn in een bloeddorstig monster ...

In de jaren '50 werden dit soort goedkope scifi-B-films aan de lopende band geproduceerd. Helaas niet altijd met geweldige resultaten ... Er valt heel wat aan te merken aan deze ultra-goedkope film. De obligate professor (uiteraard met pijp !) is in het begin van de film een psychiater maar blijkt op het einde ook een kenner van metallurgie te zijn. Sterker nog : hij blijkt zowat de enige wetenschapper op heel de legerbasis te zijn, met een bejaarde grijsaard als assistent ! Het duurt pijnlijk lang vooraleer Charles tot de conclusie komt dat het bloeddorstige monster eigenlijk zijn broer is : zelfs wanneer Charles een stuk ruimtekostuum vindt onder één van de slachtoffers van zijn broer, is het nog altijd niet duidelijk. De kleine liefdes-subplot (een leger-medewerkster waar beide broers een boontje voor hebben) is enorm saai en de actrice die het meisje vertolkt (ene Marla Landi) zet een ranzig slechte prestatie neer.

Ronduit surrealistisch is één scène waarbij de legerleiding het aan de stok krijgt met een Mexicaanse vertegenwoordiger die er zijn beklag over komt doen dat het Amerikaanse leger zijn raketten beter in de gaten moet houden. De reden van het beklag : een uit koers geraakte raket had recent een belangrijk stierengevecht verstoord !

Dat het monster eerder lijkt op een man die in een vieze modderpoel gevallen is, dat de dialogen houteriger zijn dan een zak houtsnippers en dat het melige einde een anti-climax van jewelste is, zijn alleen maar kersen op de taart. Voor de liefhebbers van cult-B-films nog wel enigzins genietbaar (want een aaneenrijging van genre-clichés), doch strikt te mijden indien je geen scifi-buff bent.

De trailer is uiteraard een stuk leuker dan de film zelf :