In a lonely place

Regie : Nicholas Ray (1950)

Dix Steele is een scriptschrijver op retour uit Hollywood. De studio zet hem onder druk om een flutroman om te toveren in een verfilmbaar script. Wanneer Steele toevallig verneemt dat Mildred, het vestiaire-meisje van zijn vaste restaurant, het boek gelezen heeft, neemt hij haar mee naar zijn appartement zodat zij de korte inhoud van het boek aan hem kan vertellen. 's Anderendaags wordt het lijk van het meisje gevonden : ze werd vermoord en uit een rijdende auto gedumpt. Dix wordt onmiddellijk verdacht door de politie, maar gelukkig is er diens mooie buurvrouw Laurel Grey, die het meisje nog levend uit het appartement van Dix zag vertrekken en hem aldus een alibi verschaft. Door dit voorval leren Dix en Laurel elkaar beter kennen en ze worden al snel verliefd. Dix loopt op wolken maar wordt nog steeds verdacht door de politie (des te meer zelfs omdat hij nu een relatie heeft met de vrouw die hem een alibi heeft verschaft). Ook Laurel begint te twijfelen. Zou de wispelturige Dix toch iets met de moord te maken hebben ? De spanning tussen Laurel en Dix neemt toe ...

Meer dan een thriller rond een onopgeloste moord is deze film een knap en schrijnend relaas van een verwrongen relatie, met Bogart in één van zijn meest sterke (en kwetsbare) rollen. Hij krijgt uitstekend tegenspel van Gloria Grahame, die op het ogenblik van het draaien van de film in een (verborgen) echtscheiding verwikkeld was met regisseur Nicholas Ray. Grahame veroorzaakte trouwens een groot schandaal in Hollywood toen ze later huwde met haar eigen stiefzoon Anthony, zoon van Nicholas uit diens vorige huwelijk.

De film is een a-typische film noir : de held is niet uit graniet opgetrokken, maar is een opvliegende twijfelaar. De femme fatale heeft geen verborgen agenda en er is ook niet één of andere gangster die roet in het eten komt gooien. Tegen de achtergrond van een moordonderzoek ontmoeten twee complexe mensen elkaar. Dit geeft aanvankelijk vonken, maar wordt hen uiteindelijk fataal.

De naam van regisseur Nicholas Ray zal wel voor eeuwig onlosmakelijk verbonden blijven met Rebel without a cause, door hem geregisseerd in 1955. In a lonely place mag echter absoluut tot zijn beste werk gerekend worden, niet in het minst door het wrange einde (dat zeer on-Hollywoodiaans aandoet) en door de cynische ondertoon over de Hollywood-business.

Volgens Louise Brooks, filmgodin uit de periode van de stomme film en later een goede vriendin van Bogie, kwam het karakter van het Dix Steele-personage dichter bij de persoonlijkheid van de echte Bogart dan alle andere rollen die hij ooit speelde : "Before inertia set in, he played one fascinatingly complex character, craftily directed by Nicholas Ray, in a film whose title perfectly defined Humphrey's own isolation among people. In a Lonely Place gave him a role that he could play with complexity because the film character's, the screenwriter's, pride in his art, his selfishness, his drunkenness, his lack of energy stabbed with lightning strokes of violence, were shared equally by the real Bogart."

De leuke trailer :