The history boys

Regie : Nicholas Hytner (2006)

Yorkshire, 1983. In het laatste jaar van de plaatselijke middelbare school zit een uitzonderlijk hoog aantal getalenteerde scholieren. Maar liefst acht van hen worden geschikt geacht om zich voor te bereiden voor een toegangsexamen om tot Oxford toegelaten te worden. De schooldirecteur ziet dit als een ideale kans om het blazoen van zijn school wat op te poetsen en trekt de nieuwe leraar Irwin aan, speciaal om de acht jongens te kneden en voor te bereiden op het belangrijke examen. Niet alleen Irwin concentreert zich op de acht jongens, ook Hector (de homoseksuele leraar Engels) en Mrs. Lintott (de gedesillusioneerde lerares geschiedenis) trachten de jongens op hun eigen manier Oxford-klaar te maken. Maar de acht jongens zijn eigenzinnig en laten zich niet zomaar de les spellen. Relationele problemen en het nakende ontslag van Hector ondermijnen de voorbereidingen ...

De schrijver Alan Bennett baseerde het script op zijn eigen gelauwerde toneelstuk uit 2004. De film komt dan ook wel een tikje over als verfilmd toneel en moet het vooral van de dialogen hebben. Die dialogen zijn best wel sprankelend en zijn gelardeerd met een grote hoeveelheid citaten (vooral uit de Engelse dichtkunst). De film laat zich dan ook best bekijken zonder ondertitels én met koptelefoon, om je zo goed mogelijk te kunnen laven aan een vloedstroom van mooie Engelse taal.

Een opvallende factor is de rol die homoseksualiteit speelt in de film. Niet alleen de oude leraar Hector is homofiel (en bezondigt zich aan het betasten van een leerling). Ook de nieuwe leraar Irwin is niet vies van de Griekse beginselen en geniet volop van de perverse aandacht van Dakin, de mooie jongen van de klas. En gevoelige jongen Possner koestert volop gevoelens voor diezelfde Dakin, en steekt dat niet onder stoelen of banken.

Een andere opvallende factor is de soundtrack. Het verhaal speelt zich af in het begin van de jaren '80 en we krijgen het beste uit die tijd te horen : New Order, The Smiths, The Clash, The Cure, Pigbag en The Pretenders, om er maar enkele te noemen.

Verhalen over een klas vol jongeren die zich laten inspireren door één of meerdere leraren om een gemeenschappelijk doel te bereiken, zijn altijd quasi onweerstaanbaar. Zo ook The history boys, waarin de kijker zich moeiteloos op sleeptouw kan laten nemen. Maar toch had ik af een toe een beetje moeite met deze film : het uitermate vrije karakter van de lessen, waarin de jongeren spontaan en onverwacht mogen uitbarsten in creatieve vrijheid (van gezongen vaudeville tot taallessen in een geïmproviseerd bordeel), komt nogal geforceerd en weinig realistisch over.

Maar dit is slechts een kleine smet op een film die zich voor het overige kan buigen - naast de reeds eerder genoemde spitante dialogen - op uitstekende acteerprestaties en op een emotionele gelaagdheid die dieper gaat dan de voor de hand liggende voorbeelden Dead poets society en Stand and deliver, al was het maar door de unieke en frisse visie die op geschiedenis gegeven wordt. The history boys is geen voer voor een groot publiek. Voor wie kan genieten van een film die uitsluitend bestaat uit intelligent geschreven dialogen, is dit echter zeker een aanrader.