The terror of tiny town

Regie : Sam Newfield (1938)

Als er politiek incorrecte camp te scoren valt - en dan nog wel op het grote Filmmuseumscherm - dan wil ik er gerust van meeproeven. And it doesn't get campier than this ...

Het stadje Tiny Town wordt uitsluitend bevolkt door dwergen. Snodaard Bat Haines heeft het plan opgevat om twee lokale veedrijvers tegen elkaar op te zetten om zo zelf de 'grootste' man van de stad te worden. Zijn plan lijkt te lukken, zeker als hij ook de sheriff in zijn zak heeft. Maar dat is buiten Buck Lawson gerekend, de zoon van één van de gedupeerde veehandelaars. Hij zal het recht doen zegevieren !

Wat een bizar curiosum is deze western, die uitsluitend bevolkt wordt met dwergen. Ze rijden rond op shetland-pony's, wandelen onder de saloon-klapdeurtjes door, zijn met z'n tweeën om een contrabas te bespelen en praten allemaal alsof ze constant aan een heliumballon hebben zitten lurken. Te pas en te onpas wordt er in gezang uitgebarsten, het ene nummer al slechter dan het andere. Er wordt ranzig slecht geacteerd en de opgeplakte baarden en snorren zijn gewoonweg hilarisch. Wanneer de film grappig probeert te zijn (met de knullige kok of de bierdrinkende barman), krijgt het begrip 'humor' een nieuwe dimensie ...

Waarschijnlijk de foutste film die ik ooit zag en zeker één van de slechtst gemaakte. Naar deze film kijken staat gelijk aan ramptoerisme en is net daarom onweerstaanbaar.

De film wordt uitgebreid (en hilarisch) besproken op Bad Movies : "This is a classic "What in the heck?" cult film. Whether it tickles your funny bone or outright horrifies you is a gauge of your mental health. Though, unfortunately, I am not certain which reaction is the sane one. What keeps me up at night is wondering if you need a special permit to maintain a private stable of midgets. Jed Buell had a herd of midgets, but that was back in the 1930's. There were fewer laws then. Nowadays, I bet that you need a license and stuff."

Ik daag je uit om de eerste negen minuten van deze film uit te zitten. De onbegrijpelijk slechte introductie van de film, het surrealistische openingsnummer ("Laugh your troubles away, hahahahaha") en de grimassen van de slechterik : het zit er allemaal in.