The three burials of Melquiades Estrada

Regie : Tommy Lee Jones (2005)

De knorrige Pete Perkins werkt op een grote ranch in Texas en wordt beste maatjes met Melquiades Estrada, een Mexicaanse illegaal. Op een dag wordt Estrada's neergeschoten lichaam teruggevonden in de woestijn. De locale autoriteiten doen niet al te veel moeite om de moordenaar van een illegaal te pakken te krijgen, dus gaat Perkins zelf op onderzoek uit. Hij komt al snel te weten dat Estrada per ongeluk werd neergeschoten door Mike Norton, een jong lid van de grenspolitie. Perkins wil er alles aan doen om de laatste wens van Estrada - begraven worden in zijn geboortedorpje in Mexico - te vervullen. Hij ontvoert Norton, laat hem het lijk van Estrada opgraven, en trekt de Mexicaanse woestijn in, op zoek naar het geboortedorp van zijn beste vriend ...

Met Three burials ... heeft acteur Tommy Lee Jones een uitstekend regiedebuut in elkaar gebokst. Hijzelf speelt op zijn typische knorrige manier de rol van een eenzame ranch-arbeider en krijgt goed weerwerk van Barry Pepper als de onfortuinlijke grensagent.

Vervreemding is een centraal thema in de film. Perkins is een eenzame brompot die af en toe een seksueel avontuurtje heeft met een lokaal dienstertje op leeftijd. Dit dienstertje is totaal vervreemd van haar man/restaurantuitbater en zoekt haar heil in losse lichamelijke flodders. Grensagent Norton ziet de passie uit zijn huwelijk verdwijnen en masturbeert liever in de woestijn dan een degelijk gesprek met zijn vrouw te voeren. Zijn vrouw verveelt zich stikdood en grijpt de ontvoering van haar man aan als een dankbaar excuus om de benen te nemen. Estrada is een arme illegaal die zijn familie verlaten heeft om over de grens zijn geluk te beproeven. De plaatselijke sheriff heeft alle hoop op gerechtigheid al lang laten varen. Het toppunt van eenzaamheid is een oude blinde man die in the middle of nowhere woont en al jaren wacht op de terugkeer van zijn zoon ... Ontgoocheling en desillusie troef dus en het mag geen verwondering heten dat Tommy Lee Jones aan iedereen van de cast opdroeg om L'Etranger van Camus te lezen.

Jones neemt de tijd om zijn verhaal te vertellen maar bedient zich aanvankelijk een tikje teveel van flashbacks en flashforwards. Uiteindelijk valt het verhaal toch in de juiste plooi en het juiste ritme en komt ook de mooie fotografie tot zijn recht. Jones heeft het trouwens dik voor mekaar, want grote stukken van de film zijn opgenomen op zijn eigen ranch ! Dat er vooral in het begin van de film flink met de tijdslijn wordt geknoeid, is niet echt een verrassing als je weet dat het script werd geschreven door Guillermo Arriaga. Met Amores perros, Babel en 21 Grams heeft Arriaga hetzelfde concept al met veel succes toegepast. Het ware misschien beter indien Arriaga voortaan van dit procédé afstapt, omdat het teveel de aandacht afleidt van de gelaagdheid van de personages.

Ondanks de ietwat voorspelbare plotpuzzel, is Three burials ... toch een zeer degelijke hedendaagse western geworden die helaas niet al te veel aandacht heeft gekregen op de grote filmfestivals (met uitzondering van het filmfestival van Cannes). Ik zag deze prent enkele uren voordat ik No country for old men onder ogen kreeg, en dat bleek een ideale voorbereiding te zijn.

Trailer: