Open doek : Zhan gu (The drummer)

Regie/scenario : Kenneth Bi (2007)

De jonge Sid is een eigenwijs opdondertje, zoon van een mafiabaas en drummer van een rockband. Wanneer hij in de koffer duikt met het liefje van een andere mafiabaas - een concurrent van zijn vader - wordt de grond hem een tikje te heet onder de voeten. Zijn vader stuurt hem dan ook naar een afgelegen gebied in Taiwan totdat de storm overwaait. Hij maakt er toevallig kennis met een groep Zen-drummers, die een afgezonderde gemeenschap vormen en die meditatie koppelen aan een indrukwekkende drum-act. Showkikker Sid doet er alles aan om in de groep geaccepteerd te worden, maar moet al snel ervaren dat de groep niet gediend is met een aanstellerig heethoofd. Alleen door meditatie, geduld, ontbering en hard werk zal Sid gaandeweg het respect van de groep verdienen. Dat het knappe grietje Hong Dou ook deel uitmaakt van de groep, is voor Sid een extra stimulans. Wanneer zijn vader echter het slachtoffer wordt van een afrekening in het gangstermilieu, is het voor Sid tijd om zijn verantwoordelijkheid op te nemen en af te rekenen met het verleden ...

Samen met Rosa Li vormt de jonge regisseur Kenneth Bi de in Hong Kong gevestigde productiemaatschappij Kenbiroli Films. Acteren en regisseren zit Bi in het bloed : hij is de zoon van de Chinese actrice Ivy Ling Po, een veelzijdige kunstenares die mateloos populair is in Hong Kong en die een zeer indrukwekkende filmografie kan voorleggen.

Met The drummer speelt Kenneth Bi op veilig. Mooi gefotografeerd, onderhoudend, vlotte montage, degelijke vertolkingen. Kortom : een goed exportproduct en vandaar ook het opmerkelijke feit dat The drummer de eerste film uit Hong Kong/Taiwan is die geselecteerd werd voor het Sundance Film Festival. De lezer van onderhavige review voelt echter aan zijn theewater aan dat er iets mis is met "op veilig spelen". Bi stopt teveel thema's in zijn film met als resultaat dat geen enkel thema goed uit de verf komt. Het eindresultaat is noch vis noch vlees. De subplot over strubbelingen in het milieu van gangster-triades krijgt op het einde een zeer ongeloofwaardige plot-twist toegemeten, terwijl ook de obligate liefdesgeschiedenis nauwelijks een geeuw kan onderdrukken. De mooie Angelica Lee mag ook mijn drumstok wel eens vasthouden, maar dat neemt niet weg dat er van enige erotische spanning in The drummer compleet geen sprake is.

Het meest teleurgesteld was ik echter in het hoofdstuk waarin de eigenwijze Sid gaandeweg wordt getransformeerd in een Zen-adept. Toegegeven, de Zen-filosofie achter het drumwerk van de populaire U-theatre-groep is best wel intrigerend en in de cinema klinken de drumvellen opperbest, maar in het kader van het scenario is de 'opvoeding' van Sid wel zeer belegen. Het niveau van The Karate Kid wordt nauwelijks overstegen. Enkel het "wax on wax of"-stukje ontbrak nog. Omdat The Karate Kid zich beperkte tot één verhaallijn (coming of age), kwam de film ermee weg. In The drummer botsen teveel verhaallijnen met elkaar en spatten daarom allemaal uiteen. Je bent niet bekocht als je een ticket voor The drummer koopt - daarvoor is de productie té professioneel -, maar je zal er ook zeker niet Het Licht door zien.

Trailer :