Jibeuro (The way home)

Regie/scenario : Jeong-hyang Lee (2002)

Tijdens de schoolvakantie wordt het zevenjarige jongetje Sang-woo door zijn moeder verplicht om bij zijn grootmoeder te verblijven. De grootmoeder is stokoud, loopt bijna horizontaal krom, kan niet spreken en woont ver afgelegen in een armzalige hut. Sang-woo daarentegen is een verwend ettertje dat opgegroeid is in de miljoenenstad Seoel en dat verslaafd is aan videogames en junkfood. Hoewel de grootmoeder haar best doet om het haar kleinzoon naar de zin te maken, blijft die het bloed onder haar nagels vandaan halen. Slechts zeer langzaam begint Sang-woo te beseffen dat zijn grootmoeder zich grote offers moet getroosten om nieuwe spullen en eten voor hem te kopen ...

Deze kleine en charmante film genereerde een enorme boxoffice in thuisland Zuid-Korea. Om deze reden bracht Paramount de prent uit op DVD met als tagline : "Discover the magical movie that has captured the heart of a nation."

Regisseuse Jeong-hyang Lee - die in totaal nog maar twee films op haar naam heeft staan - maakte gebruik van amateurs om de rollen in Jibeuro in te vullen. Noch het jongetje, noch het oude vrouwtje hadden enige acteerervaring, maar ze acteren zeer naturel en overtuigend. Je hebt als kijker soms de onweerstaanbare drang om het jonge ettertje een klap in zijn gezicht te geven en om het oude vrouwtje voort te duwen. Een ontroerend kleinood over verdraagzaamheid en over tevreden zijn met de kleine dingen in het leven. De film is opgedragen aan alle grootmoeders ter wereld. Toegegeven, dat is een tikje aan de melige kant, maar het grootmoeder-personage in Jibeuro is - enkel gebruik makend van enkele simpele gebaren en gezichtsuitdrukkingen - een ode aan het leven en aan de eenvoud. Grappige anecdote : de rol van de grootmoeder wordt vertolkt door Eul-boon Kim, een toen 78-jarige vrouw die nog nooit van haar leven één film had gezien !