Tape

Regie : Richard Linklater (2001)

Een simpele motelkamer in Michigan. Vince - een zenuwachtige dealer in boxershort en 'marcelleke' - verwelkomt er zijn oude jeugdvriend Jon, naar aanleiding van de vertoning van diens film op een plaatselijk filmfestival. De twee mannen maken al snel ruzie over elkanders karaktertrekjes en halen herinneringen op uit hun schoolverleden. Vooral de herinnering aan Amy, een gezamenlijke jeugdvriendin, domineert het gesprek. Gaandeweg wordt duidelijk dat Amy ooit het vriendinnetje was van Vince maar dat Jon er een eenmalig avontuurtje mee beleefd had tijdens een dronken nacht. Dat seksuele slippertje was blijkbaar nogal gewelddadig van aard ('date-rape') en Vince ontlokt aan Jon een bekentenis, die hij op tape vastlegt. The plot thickens wanneer blijkt dat ook Amy in Michigan is en dat Vince haar op de motelkamer heeft uitgenodigd. Amy klopt aan ...

Een praatfilm met drie acteurs in één kamer : dat moet haast wel verfilmd toneel zijn. Stephen Belber baseerde het script inderdaad op zijn eigen toneelstuk dat in 1999 voor het eerst op de planken werd gebracht en regisseur Linklater ging ermee aan de slag. Autodidact Linklater debuteerde in 1991 met de iconische no-budget film Slacker en was meteen vertrokken voor een succesvolle carrière als indie-filmmaker. Andere bekende titels van de man zijn Before sunrise (1995) en The school of rock (2003).

In veel van zijn films doet Linklater een beroep op Ethan Hawke. Zo ook in Tape waar Hawke de uitstekende rol op zich neemt van de opgepepte Vince. Hawke krijgt goed weerwerk van Robert Sean Leonard, die na zijn rol als één van de klasjongens in Dead poets society vooral in TV-werk opdook (zoals in House M.D.). De altijd ravissante Uma Thurman doet de harten sneller slaan in het laatste kwart van de film. Ten tijde van Tape waren Hawke en Thurman trouwens nog altijd een gelukkig getrouwd koppel.

Aanvankelijk lijkt de film op een zeer goedkoop verfilmd product, met de digitale camera bijna letterlijk op de schouders van de acteurs in de ultra-kleine set. Een simpele motelkamer met een paar bedden en een mini-badkamer : daarin moeten drie acteurs hun draai vinden. Om dit alles klaar te spelen, kroop er vooral veel werk in de voorbereiding van de nauwkeurig geconstrueerde set. Eénmaal de voorbereiding achter de rug, was het maar een kwestie van enkele dagen om de film geschoten te krijgen. Dankzij de stalkende camera, het intelligente script over verwrongen herinneringen en de intense vertolkingen van de drie topacteurs, is Tape de perfecte indie-film. De film deed me regelmatig denken aan een uitstekende Vlaamse verfilming die ik ooit zag van de Harold Pinter-klassieker The Caretaker (niet toevallig ook een claustrofobisch stuk over drie mensen in een kleine ruimte), met de betreurde Bert André in een glansrol.

Enkele citaten van Linklater over de film : "We shot Tape in six days, and on a real budget. We rehearsed the hell out of it before though. It was an old idea of mine to have something so well planned, then to shoot it very spontaneously. Tape is very much 'real' time, 'real' place, you know. I mean, you're right there in a crumby room in Lancing, Michigan. It's about memory and how these people have reacted to this big thing that happened ten years ago."