Mar adentro

Regie/scenario : Alejandro Amenábar (2004)

Regisseur/acteur/scenarist/componist Amenábar vertelt het waargebeurde verhaal van de Spanjaard Ramón Sampedro, die als twintiger zijn nek brak door in ondiep water te duiken en die sedertdien - vanaf de nek volledig verlamd - bijna dertig jaar aan zijn bed gekluisterd lag, omringd door familie en vrienden, een juridische strijd uitvechtend om te mogen sterven. Hij wordt hierin bijgestaan door een advocate die zelf aan een degeneratieve ziekte lijdt, door een vertegenwoordigster van een organisatie die euthanasie wil legaliseren en door een vrouwelijke fan die weliswaar probeert om Ramón op andere gedachten te brengen maar die toch zijn keuze respecteert. Maar in zijn strijd voor het recht om te mogen sterven, doet Ramón aan zijn naaste omgeving de waarde van het leven inzien. De uitspraak van de rechtbank wordt een teleurstelling ...

Met een indrukwekkende Javier Bardem in de hoofdrol, heeft Amenábar een opvallend integer en sober portret neergezet. Heel wat anders dan de films waarmee hij internationale bekendheid verwierf (de cultthrillers Tesis, Abre los ojos en The others), en daarom des te meer een aangename verrassing. Zo ook voor de hoge filmpiefen die de film in 2005 de oscar voor beste buitenlandse film toedichtten.

De aanpak van het kiese onderwerp is sober en afstandelijk. Door tranerigheid te vermijden en geen uitgesproken mening te ventileren pro of contra euthanasie, krijgt de film een bijna documenterende dimensie. De film speelt zich quasi volledig af in het afgelegen landhuis in Galicië, waar Ramón bedlegerig was, en veel shots bestaan uit closeups van zijn gelaat. Met het spectrum van gelaatsuitdrukkingen als enig wapen, speelt Bardem een verbluffende rol. Het is doodjammer dat Bardem geen oscarnominatie kreeg voor zijn prestatie. De film is misschien een tikje te lang en sommige bijrollen zijn ietwat karikaturaal, maar ondanks het onderwerp is de film verre van deprimerend. Ironisch genoeg is de prent een ode aan het leven zelf. Of hoe één acteur in een bed veel meer teweeg kan brengen dan miljoenen dollars aan CGI.