Vera Drake

Regie/scenario : Mike Leigh (2004)

Een Britse arbeidersgemeenschap in de jaren '50. De brave huismoeder Vera Drake is altijd het zonnetje in huis, helpt haar bejaarde moeder, poetst overdag bij rijke burgers en heeft een hart van goud. Maar dat hart van goud heeft ook een illegaal kantje : ze 'helpt' jonge meisjes die ongewild zwanger geraken. Wanneer één van haar amateuristische abortussen bijna fataal afloopt, wordt ze gearresteerd. Haar gezin blijft volledig getraumatiseerd achter ...

Sociaal chroniqueur Leigh heeft me al geregeld bij mijn nekvel gegrepen. Secrets and lies, All or nothing en vooral het gitzwarte Naked (met een verschroeiend sterke David Thewlis) waren straffe staaltjes cinema. Met Vera Drake haalt Leigh dit hoge niveau niet, hoewel de film een aantal goede adelbrieven kan voorleggen : een fantastische sfeerschepping van de jaren '50, een gevoelig onderwerp dat met het nodige respect wordt behandeld en een uitstekende cast (met de fantastisch acterende en oscargenomineerde Imelda Staunton in de titelrol voorop).

Maar toch geraakt Vera Drake niet tot in de onderbuik. Het abortus-thema is in sommige milieus nog altijd actueel, maar is toch ook een stuk achterhaald door de liberale wetgeving in de meeste West-Europese landen. Neem de scherpte van dit thema weg, en er rest enkel een aandoenlijk portret van een ietwat karikaturale familie die in elkaar stuikt nadat de steunpilaar van die familie plots wegvalt. Met zijn recentse film Happy-go-Lucky (2008) heeft Leigh zowaar een komedie ingeblikt. Er zijn geen zekerheden meer.