Costa Blanca : van Murla tot Valencia (17-24/09/2008)

Het achtdal dagen dat ik doorbracht aan de Spaanse Costa Blanca - met het kleine dorpje Murla als uitvalsbasis - boden een perfecte mix aan zon, zee en cultuur. En het was natuurlijk de ideale gelegenheid om de Nikon nog eens van stal te halen. Als je trouwens op de foto's klikt, zie je de afbeeldingen een stuk groter en duidelijker.

Een eerste 'hoogtepunt' vormde het onvermijdelijke Benidorm. Ik liet me onder lichte dwang meeslepen naar deze badplaats en werd ondergedompeld in een bizar universum. Wat ooit een klein vissersdorpje was, bulkt nu van de toeristen en van de spuuglelijke hoogbouw. Aan de gemiddelde Benidorm-toerist kunnen minstens enkele van de volgende adjectieven toebedeeld worden : marginaal, lelijk, vet, oud, getatoeëerd. Honderden kleine "made in China"-shops trachten hun goedkope blikken rommel aan de (roodverbrande Engels)man te brengen.



















Van een heel ander allooi was de lange wandeling die ik doorheen de streek rond Murla maakte. Deze wandeling bracht me naar het nabijgelegen bergdorp Fontilles. In dit dorp werd in 1909 het sanatorium San Francisco de Borja geopend, bestemd voor de opvang van lepra-patiënten. Het lepra-dorp werd ommuurd door een heuse omwalling, een soort van Chinese Muur in het klein. Rondwandelen door dit dorp en in het sanatorium - waar nog steeds enkele oude lepra-patiënten rondwaren - is een zeer aparte ervaring. De lichtjes afgebladderde maar vanuit architecturaal standpunt schitterende gebouwen vormen het perfecte decor voor enkele opmerkelijke stillevens.
























Maar ook de opvallend robuuste natuur laat zich gelden in deze streek. Wanneer je je de moeite getroost om een uurtje het binnenland in te rijden, bereik je al de eerste aanzet naar het ruwe gebergte en de infame Barranco del infierno, waar talloze wandelpaden zich rond de grauwe heuvels kronkelen. Een must voor de avontuurlijk ingestelde trekker. Sommige routes - waar je wel een week voor nodig hebt - leiden langs vergelegen overnachtingshutten.
























Gebaad werd er in de warme golven voor de kusten van Denia, op een zo goed als verlaten strand. Gestruind werd er door de sjieke jachthaven van Altea. Maar pas echt intens werd de verkenningstocht van de hoofdstad van de Comunitat Valenciana : de prachtige cultuurstad Valencia.

Waar ooit de bedding van de rivier de Turia lag, is nu een spectaculair cultureel-wetenschappelijk complex neergepoot (het zogenaamde Ciudad de las Artes y las Ciencias).
















De rest van de oude rivierbedding is ingericht als de groene long van de stad. Een lang plantsoen, overdekt door bruggen, opgetrokken in allerlei verschillende bouwstijlen.
















Op eender welke plek kun je vanuit deze groene long het oude stadsgedeelte inslaan en kun je je eindeloos vergapen aan de schitterende gebouwen en pleintjes en aan het doolfhof van middeleeuwse straatjes. Ik dien me met pijn in het hart te beperken tot enkele citysights die absoluut de moeite waard zijn.

De vergane glorie van enkele zitbanken in het park bij het gratis te bezoeken El Museo de Bellas Artes San Pio V (waar ik trouwens enkele mooie werken van El Greco heb zien hangen) :
















De stadsdiensten doen hun ding op één van de vele kleurrijke kerkpleintjes, terwijl elders enkele scooters en een betegelde muur een perfecte Spaanse symbiose vormen :





















Eén van de mooiste infobalies van de stad (dat van het indrukwekkende treinstation Estación del Norte) lonkt de reizigers, terwijl een poster van het naburige stierengevechtenstadion de activiteiten van de volgende weken aanprijst :






















In de schitterende en overdekte Mercat Central, opgetrokken in 1928 in de periode van de Spaanse Jugendstil, heerst een drukte van jewelste. Vis, vlees en groeten wisselen er van eigenaar. Een absolute must wanneer je Valencia bezoekt.























Statige gebouwen kijken je langs alle kanten aan en vormen een lust voor het oog van de architectuurliefhebber ...























... terwijl er ook in kleine steegjes heerlijke voorbeelden van pittoresk en kleurrijk verval te vinden zijn.















Langs de prachtige Catedral de Santa María de Valencia flanneer je naar het al even indrukwekkende Plaza de la Vírgen.





















Maar al dat moois zal deze eenzame bus-forens worst wezen !
















Met dank aan May en Nick voor het hartelijke onthaal, het lekkere eten en de overvloed aan streekgebonden info.