Ober

Regie/scenario/productie : Alex van Warmerdam (2006)

Het zit Edgar niet mee. Al jarenlang werkt hij als ober in een restaurant en moet daar de grillen van allerlei lastige klanten ondergaan. Zijn vrouw is ziek en bedlegerig, de relatie met zijn minnares zit op een fout spoor, zijn buren zijn twee klootzakken die hem opzadelen met een Japanse huurmoordenaar, ... Maar het kan nog erger : Edgar heeft zijn lot niet in eigen handen want hij is het hoofdpersonage in een roman van auteur Herman. Edgar dringt er bij zijn schepper op aan om hem een beter bestaan te geven. Herman laat zijn personage verliefd worden op de bloedmooie vrouw van een collega-ober, maar dat maakt één en ander enkel gecompliceerder ...

"Ober" is de vijfde en voorlopig laatste langspeelfilm die ontsproten is uit het unieke brein van Alex van Warmerdam, wellicht de meest originele en getalenteerde Nederlandse filmmaker. Van zijn voorgaande films (Abel, De Noorderlingen, De Jurk, Kleine Teun) heb ik telkens met volle teugen genoten, en dat was bij Ober niet anders.

Voor liefhebbers van macabere en surrealistische humor à la Jiskefet is deze film smullen geblazen. In enkele amusante bijrollen mogen overigens Jiskefet-acteurs Kees Prins (als één van de irritante zakenmannen in het restaurant) en René van 't Hof (als ultra-trage verkoopster van boog en pijlen) opdraven. Het acteerwerk is onderkoeld humoristisch, de retro-decors zijn puntgaaf en het volstrekt unieke script kan tot het einde boeien.

De drie lastige zakenmannen in het restaurant ("GOD-VER-DOMME, JE MOET ONS BEHAGEN !") zijn onvergetelijk, evenals de grap met de trage verkoopster. Zoals niet iedereen houdt van wrange Jiskefet-humor en niet iedereen meegesleept wordt door magisch-realistische scripts van het Charlie Kaufman-type, zal ook deze film geen spek naar ieders bek zijn. Ik daarentegen heb me kunnen laven aan een goede portie cinema, waarin slechts één zwak punt te noteren valt : de interactie tussen Edgar en zijn schepper Herman zorgt voor enkele mindere momenten, vooral omdat het Herman-personage een nogal vlakke en kleurloze figuur is. Een kleine smet op een overigens uitstekende film.