Blood Red Shoes (Mezz - 31.10.2008)

Voorprogramma The Xcerts is een trio uit het Schotse Aberdeen, dat zich bedient van het ultieme rock-instrumentarium (drums/bas/gitaar). Weinig vernieuwende maar vinnig gebrachte indierock met een emo-randje door drie kerels met wie het volgens mij aangenaam vertoeven zou zijn aan den toog. De bassist lijkt op Elvis Costello op speed. Steven Ansell - drummer van de hoofdact van de avond - kwam het laatste nummer meedrummen.

Op het einde van de tweede Pukkelpop-dag wist het Britse powerrockduo Blood Red Shoes de Clubtent tot een kookpunt te brengen. In de knusse maar overvolle Bredase Mezz - waar de band werd ingeleid met het luid spelen van Bullet in your head van Rage Against the Machine - zat de sfeer er al snel goed in maar tot een échte explosie kwam het nooit. De snedige songs lenen zich uitstekend tot een gebalde en krachtige set die inclusief bisnummers nauwelijks het uur oversteeg. Tijdens één van die bisnummers (het sterke oude nummer Stitch me back) werd het podium bestormd door een aantal bakvissen en dwiepen. Het deerde het duo uit Brighton nauwelijks.

Ook al zijn de meeste nummers van Blood Red Shoes diverse varianten van dezelfde formule, vervelen doet het niet. Ansell drumt zijn uptempo-partijen met sprekend gemak en gecombineerd met het efficiënte gitaarspel van Laura-Mary Carter roept het geheel regelmatig echo's op van new rave met een punkrandje. Al een geluk dat dit concert lekker snel en lekker luid was, want een oud zeer van Nederlandse clubs stak opnieuw de kop op : dat eindeloze geouwehoer en luid gebabbel, dat meedogenloos door alles en iedereen doordramt. Ik hou mijn hart al vast voor het concert in dezelfde zaal van Mark Lanegan en Isobel Campbell op 23.11.2008.

Maar laat ik toch vooral besluiten met een uiterst persoonlijke noot. Gitariste/zangeres Laura-Mary Carter moet zowat de grootste gemene deler zijn van een aantal voorbeelden van typisch mannelijk heteroseksueel fetisjisme. Het meisje kan perfect de rol vervullen van french maid of van verlegen schoolmeisje, van duurbetaalde escortdame of van SM-dwingeland. Al deze rolpatronen verpakt in het mooie lichaam van een frêle freule. Moest ik beschikken over de talenten van tekenaars als Jean Giraud of Kris Martens en moest men mij vragen naar een benaderende schets van de perfecte vrouw, dan zou ze verdomd hard lijken op Laura-Mary Carter. I'm sorry, I've just come.