Mercury Rev (AB - 24.11.2008)

Een vijftal minuten voordat het concert van Mercury Rev begon, verscheen er op het grote projectiescherm "the show is about to begin", gevolgd door een stukje idolatrie : een reeks van LP- en boekcovers werd getoond, één lange ode aan de invloeden van deze band uit Buffalo, New York. Zo passeerde materiaal van o.a. Nico, The Velvet Underground, The Replacements, Leonard Cohen, Aldous Huxley, John Coltrane, Nick Drake en de Talking Heads ons netvlies. Voorwaar sublieme invloeden. Ook tijdens het concert zou het projectiescherm een grote rol vervullen : grote boodschappen (zoals "use the light that is in you" en "are you a hologram ?") worden afgewisseld met dromerige sfeerbeelden, opnames van angstaanjagende diepzee-creaturen, tekeningen van Maurits Escher, een kruipende baby, foto's van Einstein of een dansende ballerina (tijdens het rustige en sobere Tonite it shows).

Dat Tonite it shows was trouwens één van de weinige rustpunten in de show, samen met openingsnummer Snowflake in a hot world (tevens openingstrack van het nieuwe album Snowflake midnight). Uit dat recent verschenen album werden vanzelfsprekend de nodige songs gepuurd, maar er werd opvallend veel ruimte gelaten voor songs uit de vorige drie albums (Deserter's song uit 1998, All is dream uit 2001 en The secret migration uit 2005). Ik hoopte stiekem dat er ook materiaal aan bod zou komen uit de oudste albums (meer bepaald Yerself is steam uit 1991 en Boces uit 1993), maar deze albums kwamen helaas niet aan bod.

Niet dat dat zeer erg was. De vier voornoemde albums bieden een ruime keuze. Mercury Rev is een bizarre groep die muziek maakt die op één of andere manier ongrijpbaar is, even vluchtig maar even krachtig als ether of een ander chemisch goedje. Regelmatig mondt de set uit in een psychedelische wervelstorm en wordt geflirt met de grenzen van theatrale bombast. Vooral frontman Jonathan Donahue heeft daar een handje van weg : de man lijkt op een kruising tussen Catweazle en de Alverman, staart als een bezetene naar het publiek, doet wat al te vaak aan een partijtje luchtdrummen of fladdert overdreven theatraal over het podium. De man is een poseur wiens act misschien wel bij het brede klanktapijt van Mercury Rev past, maar hij wekte toch ook geregeld ergernis op.

Zo ook trouwens het geluid. Meestal puntgaaf in de AB, maar vanavond was met name de afstelling van de drums verre van perfect. Keihard en mechanisch strak afgesteld, klonk elke slag op de snares als een aanslag op de trommelvliezen. Joost mag weten waarom de drums zo afgesteld stonden.

Maar de pose van Donahue en de té harde drums waren slechts schoonheidsvlekjes op een voor het overige indrukwekkende show van een unieke en intelligente band. Naast enkele zeer indrukwekkende psychedelische tyfoons (waar veel postrockbands nog een puntje aan kunnen zuigen), werden tijdens de bisronde alle registers opengetrokken. Het waanzinnig theatrale The dark is rising ging over in Senses on fire, een perfecte beschrijving van wat een overgroot deel van het publiek toen voelde : naast het brein werden ook alle zintuigen geprikkeld.



Setlist :
1. Snowflake in a hot world
2. Holes
3. Black forest (Lorelei)
4. The funny bird
5. You're my queen
6. People are so unpredictable
7. Tonite it shows
8. Tides of the moon
9. Dream of a young girl as a flower
10. Opus 40
11. Once in a lifetime
----
12. Diamonds
13. Goddess on a highway
14. The dark is rising
15. Senses on fire