An evening with Greg Dulli & Mark Lanegan (AB - 21.01.2009)

Ik twijfel geen seconde aan de goede bedoelingen van de eenzame Britse bluesbard Duke Garwood, die de avond mocht openen. Op amper een halfuurtje diepte de man een vijftiental songs op uit zijn getroubleerde ziel. Songs die even abrupt eindigden als ze begonnen waren. Normaliter mag ik dit soort getormenteerde kunstenaars gaarne luchten, maar zijn set was nauwelijks meer dan slaapverwekkend.

Onder de noemer "An evening with Greg Dulli and Mark Lanegan" treden de twee illustere heren op in een zeer intieme setting. Of zoals op Lanegan's blog te lezen valt : "Sub Pop veterans Greg Dulli and Mark Lanegan will return to Europe beginning January 15th 2009 for sixteen special intimate performances. Dulli and Lanegan along with guitarist Dave Rosser will perform a 'Stripped Down In The Gutter' set. By sheer virtue of the intimacy of the show, it will be unique, as neither Dulli nor Lanegan have toured in this capacity before."

Omdat de mannen het concert absoluut intiem en kleinschalig wilden houden en het dus een seater-concert zou worden (met beperkte capaciteit), waren tickets zeer gegeerd en was het concert in de AB in een mum van tijd uitverkocht. De anticipatie-spanningsboog stond uiterst strak gespannen, niet in het minst omdat Lanegan en Dulli op de afgelopen editie van Pukkelpop een waanzinnig goed concert brachten als The Gutter Twins. De zaalaankondiger van dienst deed er nog een schepje bovenop : enerzijds meldde hij dat de twee protagonisten zouden plukken uit het oeuvre van The Afghan Whigs, Screaming Trees, The Gutter Twins, The Twilight Singers, ... en anderzijds drukte hij het publiek op het hart om absoluut géén foto's met GSM-toestellen te nemen. Dit had blijkbaar enkele dagen voordien tijdens een concert in Groot-Brittannië tot stennis geleid. Bovendien werd het concert live gestreamd via AB-TV, een feit waaraan ook zware onderhandelingen vooraf gegaan waren en waarbij o.a. als voorwaarde werd gesteld dat het concert achteraf niet opnieuw in het archief bekeken kon worden. Ingrediënten genoeg dus voor een spannende muziekavond.

Maar was het concert al die poeha nu ook waard ? De zaalaankondiger was blijkbaar geen topspion want zat er serieus naast : het verre verleden van Dulli (met The Afghan Whigs) en Lanegan (met Screaming Trees) werd volkomen genegeerd, op het overigens uitstekende Whigs-nummer Summer's kiss (uit Black love, 1996) na. Gelukkig bieden de recentere projecten van het duo meer dan afdoende materiaal om ruim anderhalf uur met lekkers te vullen.

De nummers werden gestript tot zeer naakte versies. Dulli afwisselend op akoestische gitaar en keyboards, Dave Rosser (lid van zowel The Twilight Singers als The Gutter Twins) op akoestische gitaar en de iconische stem van Lanegan : daarmee moest het gebeuren. Vooraan in de set zaten enkele recente en goed herkenbare ijkpunten uit de schitterende Saturnalia-plaat (2008) van The Gutter Twins. God's children werd door Lanegan uitgeleid met een fragment uit de Dylan-klassieker "All along the watchtower". Het is geweten dat Dulli geen begenadigd zanger is. Om een Amerikaanse recensent te citeren : "a hulking singer with a scowly twang of a voice". Maar die stem schraapt, wringt, huilt en schreeuwt. Het is een oprechte stem die bulkt van de emoties. Soms schiet die stem wel een beetje tekort, zoals in The lure would prove too much. De bloedrode basstem van Lanegan vormt hiertegen echter een perfect contrapunt. The Stations is hiervan een ideaal voorbeeld.

Het is toch Lanegan die een beetje de ster van de avond zal worden. Pakweg een derde van het concert wordt geput uit diens solo-materiaal, dat zich meer nog dan het materiaal van The Gutter Twins uitstekend laat lenen voor sobere arrangementen. Ten bewijze waarvan Resurrection song de nekharen deed rechtstaan. Niet toevallig beperkte Dulli zich tijdens deze nummers tot sobere keyboard-begeleiding. Lanegan kon zich niet nestelen in zijn vaste pose (bewegingloos, met de linkerhand vastgeklemd rond de microfoon) en schuifelde heel de tijd aandoenlijk en ongemakkelijk heen en weer op zijn stoel. Het belette hem niet om met zijn stem af en toe opvallend de hoogte in te gaan (bijvoorbeeld in het eerder genoemde Resurrection song of in Kimiko's dream house).

De rest van de setlist werd aangevuld met nummers van Dulli's The Twilight Singers (ongetwijfeld met The twilite kid als één van de absolute hoogtepunten) en met enkele covers, die vooral in de bisset geprogrammeerd stonden. Aan Rosser om de countryklassieker Tennessee Waltz te zingen, nadat hij aan Lanegan gevraagd had om het nummer in te leiden. Onmiddellijk gelach van het publiek, dat Lanegan uiteraard kent als een zwijgzame brombeer. Net zoals de volgende covers - het onkarakteristiek frivole All I have to do is dream en de Cole Porter-classic I get a kick out of you (waarin Dulli naar zijn eigen cocaïne-verleden verwees) -leuk luistervoer maar niet het gedroomde orgasme om het concert mee te besluiten. De beste cover van de avond had eerder al de reguliere set afgesloten (I am in the heavenly way van deltablues-gitarist Bukka White).

Het publiek bleek zeer gedisciplineerd en gelukkig waren er geen onverlaten die het foto-verbod aan hun laars lapten en alsnog de flash bovenhaalden. Dit stemde Dulli goed gemutst en er konden tegen het einde van de set dan ook enkele grapjes af. Er werd herhaaldelijk verwezen naar het mislukte concert dat The Gutter Twins in april 2008 gaven in de AB. Dulli was toen zeer ziek. Het concert werd vroegtijdig beëindigd en Dulli werd met een ambulance afgevoerd. Vanavond grapte Dulli dat de ambulance opnieuw klaarstond, zijn manier om de rockdiva uit te hangen (daarmee ook knipogend naar de overdreven sterallures die rond dit concert hingen).

Al bij al was het concert misschien een tikje te lang en bleek het stembereik van Dulli soms iets te mager om de sobere arrangementen te dragen, maar dit werd ruimschoots goedgemaakt door een hele rits uitstekende songs en vooral door Lanegan. Ook al was het ondertussen de vierde keer in een half jaar tijd dat ik de man op een podium zag staan, hij blijft beklijven. Laten we hopen dat er nog een toekomst bestaat voor deze tweelingen uit de goot, want hun gecombineerde talenten leveren bijwijlen fantastisch materiaal op.

Driewerf hoera voor de moderne piraterijtechnieken, want het concert valt hier gratis te downloaden in goede kwaliteit, bij voorkeur op koptelefoon te beluisteren en te savoueren. Het zal U niet berouwen !


Setlist:
1. The body (uit The Gutter Twins - "Saturnalia" )
2. God's children (uit The Gutter Twins - "Saturnalia")
3. The stations (uit The Gutter Twins - "Saturnalia")
4. We have met before (uit The Gutter Twins - "Adorata")
5. Creeping coastline of lights (uit Mark Lanegan - "I'll take care of you")
6. Resurrection song (uit Mark Lanegan - "Field songs")
7. The twilite kid (uit The Twilight Singers - "Twilight as played by The Twilight Singers")
8. The lure would prove too much (uit The Twilight Singers - "A stitch in time")
9. Kimiko's dream house (uit Mark Lanegan - "Field songs")
10. Summer's kiss (uit The Afghan Whigs - "Black love")
11. King only (uit The Twilight Singers - "Twilight as played by The Twilight Singers")
12. Sunrise (uit Mark Lanegan - "Whiskey for the holy ghost")
13. River rise (uit Mark Lanegan - "Whiskey for the holy ghost")
14. Sunset machine (onuitgebracht nummer van The Gutter Twins)
15. I am in the heavenly way (Bukka White)
----
16. Candy cane crawl (uit The Twilight Singers - "Powder burns")
17. One hundred days (uit Mark Lanegan - "Bubblegum")
18. Tennessee waltz (countryklassieker uit 1947)
19. All I Have to do is dream (The Everly Brothers)
20. I get a kick out of you (Cole Porter)