IO (SKaGeN) (Warande - 28.01.2009)

Negen jaar nadat de zes kernleden van theatergezelschap SKaGeN - in samenwerking met Peter Van den Eede van De Koe - debuteerden met hun eindejaarsproject "IO" tijdens hun studie aan het Antwerpse Koninklijk Conservatorium (in de dramaopleiding bij Dora Van der Groen), herneemt het gezelschap dit stuk in een lichtjes bewerkte versie.

Voor wie ooit nog stukken van SKaGeN zag, zijn enkele elementen zeer duidelijk herkenbaar : vlotte teksten en interacties waarbij chaos en surrealisme steeds om het hoekje loeren, het grote belang van goede timing en het met beperkte middelen zeer creatief gebruik maken van de beperkte podiumruimte. Vooral dit laatste vormt in het binaire "IO" een centraal punt. De voorste meters van het podium stellen een personeelsruimte van een ziekenhuis voor. Vlak daarachter een groot plastic zeil. De rest van het podium - verborgen achter het plastic - wordt enkel gebruikt om middels eenvoudige licht- en geluidstrucs het plaatsvinden van verbouwingen en operaties te suggereren.

Het ganse stuk wordt dus gespeeld op een strook van nauwelijks enkele meters breed, kaderend in een simpel maar efficiënt narratief : de medische staf van een ziekenhuis heeft te kampen met verbouwingen en verregaande herstructureringen. Details omtrent de reorganisatie worden van hogerhand enkel duidelijk gemaakt middels vage dienstnota's, cardiologie moet noodgedwongen neurologie tolereren, de hoofdverpleger kampt met een inzinking terwijl de artsen zich vooral druk maken over hun immense dagelijkse dosis koffie en over de keuze voor nieuwe ziekenhuisbedden. Tussen al deze chaos, al dat gekibbel en al die kafkaiaanse onduidelijkheid kan ook de nieuwe stagiaire zich nauwelijks standhouden. Onverwachte verhoudingen tussen enkele chirurgen en geruchten over een op handen zijnde doorlichting doen de spanningen nog verder oplopen ...

Het was wederom uiterst aangenaam vertoeven in het SKaGeN-gezelschap. De chaotische en snedige dialogen vormen heerlijk voer voor komische fijnproevers. De eindeloze vitterijen en discussies-om-de-discussies - waarbij de inhoud er nauwelijks toe doet - houden het tempo zeer strak en hebben van bij de aanvang bij mij een glimlach om de lippen getoverd, die pas weer verdween toen het doek figuurlijk viel. Kortom een zeer scherpe en lichtjes wrange komedie die aan alle SKaGeN-leden volop de gelegenheid bood om hun overduidelijke speelplezier te etaleren.