Franz Ferdinand (AB - 12.03.2009)

Ik heb altijd wel enige sympathie gekoesterd voor Franz Ferdinand. Dat kan liggen aan het feit dat het Schotten zijn (en wie houdt nu niet van Schotland ?), aan het ontlenen van de bandnaam aan een historisch icoon, aan de sympathieke en erudiete frontman Alex Kapranos of aan het leuke en strakke artwork op hun platen. Of ligt het aan de aanstekelijke nummers ? Wat er ook van weze, de band slaagde er vanavond in om de AB in lichterlaaie te zetten.

De nieuwe plaat Tonight : Franz Ferdinand werd her en der nogal lauwtjes onthaald. Een mening die ik overigens kan bijtreden, want zelfs na herhaald beluisteren heeft het album me nog steeds niet kunnen beklijven. Wel moet ik de band meegeven dat het hen siert om - o.a. middels het gebruik van synths - te trachten andere paden te betreden.

De setlist bood weinig verrassingen, vermits het een uitgekiende afwisseling betrof van oud en nieuw werk. Reeds vroeg in de set werden enkele oude raketten afgevuurd (Do you want to ?, The dark of the matinée en Take me out). Het procédé dat de vier Schotten toepassen, is uitermate voorspelbaar : ietwat rustige en tragere strofen vormen de opbouw naar catchy uptempo-refreinen, die gemakkelijk mee te brullen vallen. Perfect voer voor een in ijltempo uitverkochte AB, waar het publiek compleet uit de bol ging en het kwik flink deed stijgen. Naar de normen van FF is de AB een relatief klein zaaltje en dat straalde af op de bandleden, die duidelijk een leuke avond beleefden. De chemische wisselwerking tussen band en publiek zorgde ervoor dat ook de mindere momenten in de set er als zoete koek ingingen. Want mindere momenten waren er wel degelijk, hoewel dit bij het gros van het publiek nauwelijks opgevallen zal zijn : de nieuwe nummers No you girls en Twilight omens stellen niet al te veel voor, het oudere The fallen is niet meer dan een matig lalalala-nummer en in de bisronde werd Outsiders veel te lang uitgesponnen (maar kreeg wel een leuk percussief einde met alle bandleden rond de drumkit verzameld).

Maar geen kat die daarom maalde. De reguliere set (een dikke 50 minuten), de bisronde (een klein halfuurtje), de mooie visuals en de geserveerde hitmachine waren gebald genoeg om mindere nummers en foutjes probleemloos te maskeren. Toen als allerlaatste nummer een sterke versie van This fire werd gespeeld, ging het dak er bijna af en was het zelfs op onze stek vlak voor de PA-tafel gedaan met de rust. Gitarist Nick McCarthy keilde na afloop zijn gitaar in het dolgedraaide publiek. Nadat iemand van de security lijf en leden had geriskeerd om deze te recupereren, zwierden McCarthy en Kapranos ook zichzelf nog in het publiek. In het Rode Loper-verslagje zitten enkele beelden van het concert. FF spande een valstrik die van mijlenver zichtbaar was, maar het was leuk om er met beide voeten in te trappen.

Setlist :
Come on home
Do you want to ?
No you girls
The dark of the matinée
Twilight omens
Walk away
The fallen
Take me out
Turn it on
40'
Bite hard
Michael
Ulysses
-----
Lucid dreams
What she came for
Outsiders
This fire