Michiel Braam Trio feat. Bart Maris (Singer - 20.03.2009)

Het trio rond de Nederlandse pianist/componist Michiel Braam (links op de foto) bracht een zeer eigenzinnige en avontuurlijke set. In feite is het verkeerd om te zeggen "het trio rond ..." want Braam eist geenszins de hoofdrol voor zich op. Zoals Braam aan het begin van het concert aangaf, weet het trio op voorhand nooit welke richting het uitgaat. Als basis wordt het "Q"-boekje genomen, waarin een dertigtal van Braams composities zijn opgenomen. Soms steekt de bassist twee of vier vingers in de lucht of zegt de drummer een bepaald kernwoord om aan te geven dat ze wensen dat het concert deze of gene richting neemt. Veel ruimte voor improvisatie dus, waarbij Braam zich als bandleider meestal opvallend op de vlakte hield. De aandacht ging bijna automatisch uit naar zijn twee ritme-collega's : drummer Michael Vatcher (rechts) en contrabassist Wilbert de Joode (midden).

Deze twee heren zijn elks ware virtuozen. De eclectische stijl van de uit Californië afkomstige Vatcher doet regelmatig aan die van Han Bennink denken, expressieve gelaatsuitdrukkingen incluis. Maar ook Wilbert de Joode moet daar niet voor onderdoen : de man is een zeer creatieve contrabassist die zich niet beperkt tot onderhoudende loopjes, maar die vlotjes afwisselt tussen strijkstok en duimslapping. Voor de pauze bracht het trio een set van pakweg 50 minuten, waarin een drietal lange composities begrepen zaten. Hoogtepunt was de tweede compositie, waarin Braam verwrongen en lichtjes persiflerende uitstapjes maakte naar gospelritmes en big band-entertainment.

Na de pauze werd het trio vervoegd door gastmuzikant Bart Maris, een Belgische trompettist met een mooie staat van dienst. Deze gastbijdrage zorgde enerzijds voor een voller geluid en de set ging daardoor - voor zover je daarvan kan spreken - iets meer in de richting van "traditionele" jazz. Een stukje toegankelijker dus, maar anderzijds leek dit ook een kleine rem te plaatsen op de capriolen van de Joode en Vatcher. Los daarvan was het leuk om te zien hoe het trio hun gast mee op sleeptouw namen naar onverkend terrein en daarmee tekenden voor een zeer onderhoudend jazz-avondje in De Singer.