Bennink/Borstlap/Blerum (De Singer - 15.05.2009)

Drummer Han Bennink mocht vanavond nogmaals zijn opwachting maken in De Singer, ditmaal in een heel wat klassiekere jazz-outfit dan een tweetal weken geleden in het experimentele ICP-collectief. Samen met pianist Michiel Borstlap en contrabassist Ernst Glerum heeft Bennink zich toegelegd op het oeuvre van de legendarische jazzpianist Thelonious Monk en dat resulteerde in een fikse reeks bewerkingen, waarvan een eerste dozijn vorig jaar op CD verscheen.

Van bij de aanvang eist Bennink willens nillens veel van de aandacht voor zich op. Zijn instrumentarium : één enkele snaredrum, een setje drumstokken en brushes en een handdoek. Meer heeft deze legende niet nodig om constant creatief uit de hoek te komen en een zeer eigenzinnig percussie-universum te scheppen. Wat een spelvreugde etaleert deze man toch telkens weer ! Hij trekt continu grimassen als ware hij een ondeugend kind in een snoepwinkel. Zijn clownerieën met de brushes zullen Monk-puristen misschien in de gordijnen jagen, maar daarmee doorprikt hij meteen het elitaire élan dat wel eens rond complexe bebop-harmonieën wil hangen. Bennink is een heerser. Wat wij ons vanavond terecht afvroegen : wat zouden topdrummers uit de rockwereld - zoals Dave Lombardo - vinden van het spel van Bennink ?

Maar Borstlap moest nauwelijks onderdoen voor Bennink. Met zeer vloeiend pianospel en een feilloze timing ging hij het amicale gevecht met zijn collega aan. Deze interactie leverde heel wat amusante oogcontacten en muzikale antwoorden op. Vanop de positie waar wij het concert gadesloegen, overstemde het volume van de piano dat van de bas waardoor het spel van Glerum jammer genoeg een beetje in de kou bleef staan. Maar op momenten dat diens bijdragen wél goed hoorbaar waren, bleek duidelijk dat hij een broodnodige aanvulling vormde op het percussieve spel van Bennink en Borstlap en het geheel van de nodige body voorzag.

Ik ben verre van een Monk-kenner en kan derhalve weinig kwijt over het gespeelde materiaal, des te meer omdat Borstlap tussen de nummers door geen enkele informatie gaf over de songkeuze. Wel meende ik het ingetogen Crepescule with Nellie en het speelse Criss-cross te herkennen. Bekijk trouwens zeker eens dit filmpje waarin een uitstekende improvisatie van het trio te bewonderen valt. Wat er ook van weze, dit was jazz waarover 'kenner' Louis Balfour van The Fast Show zeker zou zeggen : "Nice !"