Mulatu Astatke & The Heliocentrics (Het Depot - 17.10.2009)

Bij sommigen zal dit de wenkbrauwen doen fronsen, maar in begin van de jaren '70 was de Ethiopische hoofdstad Addis Abeba een stad waarin een bruisende jazzscene hoogtij vierde. Een wilde mengeling van salonfähige jazz enerzijds en traditionele invloeden anderzijds leverde een boeiende mix op. In 1974 kwam een einde aan het schrikbewind van keizer Haile Selassie. Meteen ook het einde van Addis Abeba als "swinging capital". De hippe clubs stierven een stille dood onder het bewind van de militaire dictatuur die de Ethiopische bevolking van de regen in de drop deed belanden.

Gelukkig is er de schitterende CD-reeks Ethiopiques die deze periode (en meer) heeft vastgelegd voor het nageslacht. Eén van de vaandeldragers van deze Ethio-jazz was de in 1943 geboren Mulatu Astatke. Na muzikale opleidingen in Londen en Boston vervoegt hij in 1969 de Ethiopische scene en geeft er een nieuwe impuls aan. Zelfs de grote Duke Ellington passeert in Addis Abeba en geeft aan Astatke een gastrol in zijn big band.

De grote doorbraak naar het Westerse publiek kwam er in 2005 toen Astatke tekende voor het merendeel van de nummers op de soundtrack van Broken Flowers, één van de meer toegankelijke films van indie-filmer Jim Jarmusch. En dan kwam er de samenwerking met de Britse afrobeat-band The Heliocentrics. Op 17 april 2008 trad Astatke voor het eerst in 15 jaar weer op in Engeland, meer bepaald in de Cargo in Londen. The Heliocentrics werden geboekt om de oude meester bij te staan en het werd een magische avond, die trouwens - leve het internet ! - hier zo goed als volledig te beluisteren valt. Een paar maanden later doken Astatke en The Heliocentrics in de studio voor de opnames van een album voor Strut Records, wat zou uitmonden in het derde deel van de Inspiration/information-collaboraties. In amper een week tijd was het album ingeblikt.

Er daagde vanavond opvallend veel volk op in Het Depot, dat overigens adequaat werd opgewarmd door het Leuvense funkcollectief Alpacas. De muzikale bijdragen van Astatke tijdens deze avond zijn eerder beperkt. Vooral in het begin van het concert is hij nadrukkelijk aanwezig middels zijn vibrafoon, maar naarmate het concert vordert neemt hij meer en meer de rol op zich van ceremoniemeester. Terwijl The Heliocentrics de onweerstaanbaar voortstuwende groove op het publiek loslaten, tikt Astatke een beetje mee op de maat op zijn conga's en timbales. Aandoenlijk hoe hij bijna dubbel gaat van het lachen bij de aankondiging van het nummer dat zijn eigen naam draagt ("Mulatu"). Even aandoenlijk hoe na bijna elke aankondiging de microfoon tegen de grond valt. De werking van een microfoonstandaard heeft hij dan misschien wel niet onder de knie, zijn composities swingen als de spreekwoordelijke tiet.

Wie kan er weerstaan aan de groove van Yegelle Tezeta, dat ook op de soundtrack van Broken Flowers prijkt ? Het was het meest herkenbare nummer uit de set, dat soms een psychedelische bocht nam, zonder echter een moment te vervelen. Een schoolvoorbeeld van hoe fusion een explosieve cocktail kan zijn. De composities van de oude meester en het vakmanschap van The Heliocentrics stonden samen garant voor een muzikaal zeer hoogstaande avond. Eén van de betere optredens van het jaar.

Ik wil nogmaals even de aandacht vestigen op deze link. Speel en geniet. Ik daag U uit om stil te blijven zitten !

Foto concert © Tropicalidad.