Sunn O))) (AB - 21.10.2009)

Dit is de muziek die Freddy Krueger op zijn iPod heeft staan. Dit is de muziek die door Dante's hoofd spookte toen hij zijn Inferno schreef. Dit is de muziek die weerklonk in de kerkers van de Koningin van Onderland (sorry, Jef Nys). Dit is Sunn O))).

Een aantal maanden geleden ondernamen stichtende leden Greg Anderson en Stephen O'Malley een kleine tournee naar aanleiding van de tiende verjaardag van hun debuut The Grimmrobe Demos. Deze tour bracht hen ook in de ontwijde Predikherenkerk te Leuven (verslag hier). Zeer interessant om de beginfase van de drone-pioniers nog eens live mee te maken, maar na het concert van vandaag is me opgevallen dat er - zelfs in extreme en minimalistische drone - nog ruimte is voor evolutie.

Technische problemen zorgden voor een lichte vertraging van het concert. Op zich geen punt. Dat gaf de rookmachine de kans om de zaal al goed vol te pompen vóór aanvang. En het gaf de concertgangers de kans om al een beetje in de sfeer te komen. Als achtergrond weerklonken mantrische keelgezangen in een continue loop, zodat de hersengolven al in de juiste plooi konden gaan liggen. Anderson en O'Malley - uiteraard in monnikenpijen gehuld - betraden het podium, hieven de vuisten in de lucht, vuurden het eerste monsterakkoord af en herleidden de AB-box tot één grote powerplate . Alsof de vernietigende drone-golven nog niet genoeg body bezaten, werden de beide heren in de achtergrond bijgestaan door een derde muzikant achter een moog-synth, wat leuke herinneringen opwierp aan de fantastische moog-sessie die Sunn O))) een drietal jaren geleden in de AB bracht.

Toen was de gestoorde Julian Cope ceremoniemeester van dienst. Vanavond was dat de Hongaarse cultfiguur Attila Csihar, tevens zanger van de zeer controversiële Noorse blackmetal-band Mayhem. De man leverde in het verleden al gastbijdragen op de Sunn O)))-albums White 2 en Oracle en is ook zeer nadrukkelijk aanwezig op het recente Monoliths & Dimensions. Nadat Anderson en O'Malley een kwartier lang monotoon op het publiek ingebeukt hadden, betrad Csihar - een man die je liever niet 's nachts tegenkomt in een verlaten steegje - het podium. De contouren van Aghartha werden stilaan duidelijk toen Csihar zijn onheilspellende teksten debiteerde. Ik moest hierbij denken aan de titel van een Ingmar Bergman-film : "kreten en gefluister". Het vocale rayon van Csihar is ronduit indrukwekkend. Van diepe grunt naar repetitieve kopstem-mantra, van declamator van verbasterd middel-Latijn tot fluisteraar van giftige en geheimzinnige demonen-lingo : de man beheerst het allemaal.

Op dit thema wordt verder geborduurd. Van de rijke orchestraties van het Monoliths-album is bijna geen sprake meer. De schuiftrompet wordt even bovengehaald maar voor het overige is het concert een lang uitgelopen donderpreek in een pikzwarte misviering. Tussen de rookwolken door wordt ook het theatrale aspect niet vergeten. Aanvankelijk gaat Csihar gekleed in een monnikenpij, later bedekt hij zijn gezicht met een bizarre doek en op het einde van het concert wordt het zeer kitscherig wanneer hij ten tonele verschijnt met een gepiekte spiegelkroon en met handschoenen die voorzien zijn van laserlichtjes. Een zonnegod, maar dan wel van een eeuwig verduisterde zon.

Sunn O))) maakt compleet compromisloze muziek die zo waanzinnig out there is, dat het beangstigend wordt. Het was pakweg de vijfde keer dat ik de band zag dus het verrassingselement van de gimmicks (klederdracht/rook/loeiharde drone) werkte bij mij al lang niet meer. De krachtige impact van de muziek des te meer. Een schitterende ervaring die met weinig te vergelijken valt.

Zonder reclame te willen maken, kan ik overigens het gebruik van op maat gemaakte gehoorbescherming van Exinore ten zeerste aanbevelen. Je vermijdt de kans op hoorschade én het komt de kwaliteit van de muziek ten goede.

Foto concert © Julie Haelemeersch.