Snelfilm 10 - Open Doek Filmfestival (23.04.2010-02.05.2010)

MUNDANE HISTORY (Anocha Suwichakompong, 2009 - Thailand)
Een jongeman is na een ongeval verlamd geraakt aan zijn onderlichaam. Sedertdien is de relatie met zijn welstellende vader verstoord. Deze huurt een verzorger in om zijn gehandicapte zoon te verzorgen, maar ook die slaagt er slechts zeer mondjesmaat in om door te dringen tot de verbitterde zoon. Zeer hermetische film met schaarse dialogen en filosofische inslag. Naar het einde toe wordt één en ander een tikje verwarrend wanneer bespiegelingen over de levenscycli van sterren gecombineerd worden met allusies op de huidige onlusten in Thailand.

EYES WIDE OPEN (Haim Tabakman, 2009 - Israel)
Een strenge Joods-orthodoxe wijk in Jeruzalem. Een slager - tevens actief in de plaatselijke synagoge, gehuwd en vader van vier kinderen - biedt aan een ietwat verweesde jongeman tijdelijk onderdak en werk aan. Tussen de twee mannen ontstaat een relatie en de slager voelt zich voor het eerst écht leven. Maar er wordt al snel geroddeld en een dergelijke relatie wordt uiteraard niet getolereerd in het strenge religieuze milieu waar de beide mannen deel van uitmaken. Degelijke acteerprestaties en respectvolle omgang met een zeer kies onderwerp.

EL SECRETO DE SUS OJOS (Juan José Campanella, 2009 - Argentinië)
Een gepensioneerde gerechtsmedewerker besluit een roman te schrijven over een oud dossier dat hem nooit heeft losgelaten. Het betrof een onderzoek naar de brutale verkrachting van en de moord op een jonge vrouw. Het brengt hem terug in contact met een voormalige collega, een mooie vrouwelijke substituut. Het schrijven van de roman roept mooie en pijnlijke herinneringen op en werpt een nieuw licht op de zaak. Heden en verleden worden vernuftig met elkaar verweven in deze oerdegelijke oscarwinnaar.

MAI MAI MIRACLE (Sunao Katabuchi, 2009 - Japan)
Een plattelandsmeisje heeft een levendige fantasie, die gevoed wordt door de verhalen van haar grootvader over een stad die zich duizend jaren geleden bevond op de plek waar het meisje nu woont. Ze sluit vriendschap met een nieuwe leerlinge op school, een verlegen meisje dat uit de grote stad komt. In hun fantasie doen de beide meisjes het verleden herleven. Charmante anime die echter nooit het niveau haalt van de films van grootmeester Hayao Miyazaki, in wiens Ghibli-studio regisseur Katabuchi het vak geleerd heeft.















SYMBOL (Hitoshi Matsumoto, 2009 - Japan)
Uitermate bizarre maar vermakelijke film, waarin twee ogenschijnlijk aparte verhalen toch een link hebben met elkaar. Een man wordt door zijn zus opgepikt en naar zijn werkbestemming gebracht : een Mexicaanse worstelring, waarin hij figureert als ‘escargotman’. In een compleet andere setting zien we een Japanner wakker worden in een grote lege ruimte, zonder ramen en deuren, met witte wanden en witte vloer en onmetelijk hoge muren. Hoe hieruit te ontsnappen ? Waanzin en surrealisme ten top, vol symboliek en met als boodschap dat elke keuze een gevolg heeft waarvan de gevolgen gedragen moeten worden.

WOMEN WITHOUT MEN (Shirin Neshat & Shoja Azari, 2009 - Iran)
In 1953 wordt met behulp van de CIA de democratisch verkozen regering in Iran ten val gebracht en wordt een militaire dictatuur geïnstalleerd onder de Sjah. Tegen deze woelige politieke achtergrond staan vier vrouwen centraal : een anorexisch hoertje dat wegvlucht uit het groezelige bordeel waar ze werkt, een dame op leeftijd die wil scheiden van haar echtgenoot (een gedecoreerde generaal) in de hoop een oude relatie met een cultureel onderlegde geliefde van weleer te hernieuwen, een politiek bewuste jongedame die op de barricades wil staan maar die in haar ambities beknot wordt door haar dominante broer, en haar vriendin die stiekem verliefd is op de broer. De vrouwen zoeken troost bij elkaar in een afgelegen boomgaard. De uitstekende fotografie en de magisch-realistische inslag doen deze prent boven de middelmaat uitstijgen.

CITY OF LIFE AND DEATH (Chuan Lu, 2009 - China)
In december 1937 valt de toenmalige Chinese hoofdstad Nangking in handen van het Japanse bezettingsleger. In het daaropvolgende beleg van de stad vindt een zelden geziene gruwel plaats. Alle Chinese krijgsgevangenen worden geëxecuteerd, vrouwen worden massaal en uiterst brutaal verkracht en ook onder de burgerbevolking vallen talloze slachtoffers. Deze holocaust vormt het onderwerp van deze ongemeen harde film, geschoten in zwart/wit. Door de ogen van enkele protagonisten (een Japanse soldaat en zijn commandant aan de ene kant / een Chinese assistent van een Duitse Nazi die probeert de mensen in de veiligheidszone voor de horror te vrijwaren en de familie van deze Chinees aan de andere kant) wordt de kijker ruim twee uur ondergedompeld in de hel op aarde. Niet voor gevoelige kijkers maar op filmisch vlak een zeer efficiënte kopstoot.

HONEY (Semih Kaplanoglu, 2010 - Turkije)
De vader van de jonge Yusuf verdient de kost door in de uitgestrekte wouden van Turkije honingraten te plaatsen in hoge bomen. Yusuf is een verlegen en introverte jongen, die het ook wegens zijn zwaar gestotter op school niet onder de markt heeft. Hij kijkt mateloos op naar zijn vader, met wie hij een intieme band heeft. Maar dan slaat het noodlot toe… Deze onverwachte winnaar van de Gouden Beer op het filmfestival in Berlijn is een zeer minuscuul uitgekiende studie, die lethargisch traag voortschrijdt. Maar de prachtige fotografie en de verbluffende ‘soundtrack’ (die alleen uit natuurgeluiden en huiselijke taferelen bestaat) doen de kijker onderdompelen in een aparte sfeer. Het feestelijke markttafereel waar Yusuf en zijn moeder op zoek gaan naar hun verdwenen vader/echtgenoot, is een pareltje.
















AIR DOLL (Hirokazu Kore-Eda, 2009 - Japan)
Het mag dan wel geen nieuw meesterwerk à la Afterlife of Maborosi geworden zijn, toch is deze nieuwste film van Kore-Eda zeker weer de moeite waard. Een opblaasbare sekspop krijgt plots een hart en trekt tijdens de werkuren van haar eigenaar de wereld in. Ze imiteert de menselijke taal en gevoelens, versiert een job in een videotheek en ontwikkelt een nauwe band met haar jonge collega. Deze relatie is echter tot mislukken gedoemd. Charmante parabel over eenzaamheid, grootstedelijke vervreemding en de leegheid van het bestaan. De Koreaanse actrice Bae Du-Na speelt de rol van de sekspop met een mooie mix van erotische uitstraling en naïeve blik.

MASAHISTA (Brillante Mendoza, 2005 - Filippijnen)
Gemaakt met een shoestring-budget en oorspronkelijk opgevat als de zoveelste exploitation-feature voor de Filippijnse markt, deed deze prent de deur open voor de getalenteerde regisseur Mendoza. Deze schimmige sfeerschepping over het reilen en zeilen van een jonge masseur die zijn gunsten aan betalende heren verleent in een groezelig massagesalon en tegelijkertijd moet omgaan met de dood van zijn vader, heeft charme te koop. Goede cameravoering en een verfrissend spelen met de tijdslijn leveren sterke cinema op (ondanks de soms surrealistisch slechte dubbing). De start van een mooie carrière voor Mendoza, die op z’n dooie eentje weer enige sérieux aan de Filippijnse cinema weet te bezorgen.

LEBANON (Samuel Maoz, 2009 - Israel)
De regisseur van deze film baseerde zijn script op eigen ervaringen en had vijfentwintig jaar nodig om de gruwelijke feiten uit het Israëlisch-Libanese conflict uit 1983 te verwerken. Vier mannen in een tank hebben de opdracht om op te rukken in Libanees gebied ter controle van een platgebombardeerd stadje. Lawaai, paranoïa, vocht, de beklemmende ruimte en de constante dreiging vergen het uiterste van de vier mannen. De hele film speelt zich af binnen de claustrofobische ruimte van de tank en roept daarmee een heel beklemmende sfeer op. De gruwel van een oorlog, bekeken door de loop van een tank. De film werd kort ingeleid door juryvoorzitter Luc Janssens.

TIRADOR (Brillante Mendoza, 2007 - Filippijnen)
De anders al zo drukke armenwijken van Manilla gonzen helemaal van de activiteit wanneer plaatselijke verkiezingen samenvallen met de viering van de Heilige Week. Voor de arme bewoners van de sloppenwijk gaat het leven echter z’n gewone gangetje : kleine criminaliteit, drugsgebruik, politierazzia’s, vechtpartijen, … Regisseur Mendoza legt met veel flair dit rauwe milieu vast en zit met zijn camera constant op de huid van zijn protagonisten. Je kunt bijna de open riolen ruiken. De film werd overigens kort ingeleid door de regisseur zelve, met één van de jonge hoofdrolspelers aan zijn zijde. Ik word stilaan een grote fan van Mendoza.
















LOS VIAJES DEL VIENTO (Ciro Guerra, 2009 - Colombia)
Van de gehoornde accordeon wordt gezegd dat er een vloek op rust. Iedereen die er op speelt, is gedoemd om voor altijd een ronddolende accordeonspeler te zijn. De huidige eigenaar - de verbitterde weduwnaar Ignacio - weigert nog langer op zijn instrument te spelen en onderneemt een lange en moeilijke reis om het ding naar zijn oude mentor terug te brengen en aldus de vloek op te heffen. Een koppige jongeman sluit zich bij hem aan. Maar de lokroep van de accordeon klinkt luid en Ignacio neemt al snel weer deel aan een accordeon-duel. De reis op de winderige vlakten is lang en hard ... De plot is wat aan de magere kant, maar de fotografie van de Colombiaanse natuur is adembenemend en de muziek is onweerstaanbaar. Absoluut hoogtepunt : het lange accordeon-duel in het begin van de film.

TOAD'S OIL (Koji Yakusho, 2009 - Japan)
De zoon van een excentrieke beursgoeroe gaat zijn jeugdvriend oppikken - die ontslagen wordt uit een jeugdgevangenis - maar raakt betrokken in een ongeval. Hij overlijdt na enkele weken in coma gelegen te hebben. De vader en de jeugdvriend vertrekken samen op een trip om zich te herbronnen en om het verlies van hun zoon/kameraad te verwerken. GSM-gewijs houdt de vader het vriendinnetje van zijn overleden zoon nog even in het ongewisse omtrent het tragische overlijden van haar vriendje en ondertussen roept hij herinneringen op aan een magische handelaar in paddenolie, die vele jaren geleden op hem als kind een diepe indruk naliet. Een bizarre film die er niet in slaagt om het juiste evenwicht te vinden tussen tragikomedie en reflectie. Nogal onsamenhangend dus, met als dieptepunt de ontmoeting van de vader met een beer (zéér slechte CGI). Maar de glimlach van actrice Fumi Nikaidô (die de rol van het naïeve vriendinnetje op zich neemt) kan gletsjers doen smelten.

KINATAY (Brillante Mendoza, 2009 - Filippijnen)
Mendoza voert de kijker opnieuw mee op een tocht door de ranzige onderbuik van Manilla. Een jonge student criminologie ritselt 's avonds wat bij om zijn bruid en baby te kunnen onderhouden. Hij laat zich overtuigen om met een bende mee te gaan op een nachtelijke trip. Een wanbetalend drugshoertje wordt opgepikt in een stripclub. Wat volgt is een klinische maar gruwelijke afstraffing en voor de student is er geen weg meer terug. Net zoals in Tirador zit Mendoza met zijn camera zeer dicht op de huid van de hoofdpersonages. Vaak duister en bewust onderbelicht. Het contrast tussen de idylle aan het begin van de film (de mooie bruid, het huwelijksfeestje) en de nachtelijke helletocht is immens. De suggestie dat corrupte flikken deel uitmaken van dit soort van doodsekaders én dat de film gebaseerd is op waargebeurde feiten, maakt één en ander nog hallucinanter. Niet voor gevoelige kijkers.

INSIANG (Lino Brocka, 1976 - Filippijnen)
Regisseur Brocka was één van de belangrijkste Filippijnse regisseurs. Door zijn openlijke homosexualiteit en door de sociaal-realistische ondertoon van zijn films kwam hij regelmatig in conflict met de overheid. Met name Imelda Marcos had moeite met het feit dat Brocka de vuile realiteit van de sloppenwijken toonde. Maar met zijn klassieker Insiang slaagde hij er wel als allereerste Filippijn in om een film vertoond te krijgen op het festival van Cannes. Insiang is een mooie jongevrouw die met haar bazige en vrekkige moeder in een sloppenwijk woont. Haar vader is met de noorderzon vertrokken. Haar moeder neemt een jongere minnaar in huis, een weinig eervolle gokker die zijn oog vooral op de dochter heeft laten vallen. Het is het uitgangspunt van een klassiek driehoeksdrama, waarbij de goeden slecht worden (en omgekeerd) en wraak de drijfveer vormt. De vertoonde kopie was de enige nog bestaande volledige versie van de film (uit het Australisch filmarchief), inclusief verbleekte kleuren en krassen. Maar dat verhoogde enkel de charme van dit kitchensink-drama op z'n Filippijns.
















MOTHER (Joon-Ho Bong, 2009 - Zuid-Korea)
Een verstandelijk minder begaafde jongeman wordt veroordeeld voor de moord op een schoolmeisje. Zijn moeder is echter rotsvast overtuigd van de onschuld van haar zoon en gaat zelf op onderzoek uit, hoewel alle feiten in de richting van haar zoon wijzen. Maar is haar zoon wel onschuldig ? Een uitstekend scenario met geloofwaarde plotwendingen en een strakke regie zijn de troeven van deze psychologische thriller, die ondanks zijn lengte (ruim 2 uur) daardoor tot het einde weet te boeien.

WEIGHED BUT FOUND WANTING (Lino Brocka, 1974 - Filippijnen)
Een provinciaal stadje, ergens in de Filippijnen. In de grauwe proloog ziet de kijker hoe een vrouw een brutale abortus moet ondergaan en krankzinnig achterblijft. Daarna trekt de film zich langzaam maar onweerstaanbaar op gang. De krankzinnige vrouw is Kuala, die jaren later nog steeds als de plaatselijke dorpsgek de straten afschuimt. Er is ook Bertong (rol vertolkt door scenarist Mario O'Hara), een leproos die door de dorpelingen gemeden wordt. En Junior, de zoon van een vooraanstaand zakenman. Junior krijgt een afkeer van zijn hyprocriete vader, die een notoir vrouwenloper is, en ontwikkelt een band met Kuala en Bertong, die door hun gemeenschappelijk lot van outcasts elkaar hebben gevonden. Wanneer Kuala een kind verwacht van Bertong, is dit de katalysator voor een gruwelijk einde en komt de waarheid omtrent de abortus van weleer aan het licht. Curieus sociaal melodrama met een ingenieus script dat in het begin als een rommeltje overkomt, maar waarvan de draden gaandeweg mooi samenkomen. Geen hapklare brok voor een Westers publiek, niet in het minst door de lengte (130 minuten).