Drive-By Truckers (Trix - 28.11.2010)

Kwatongen durven beweren dat in The Deep South de rednecks, Bijbelfanatici, racisten, hillbillies en ander trailertrash elkaar voor de voeten lopen. Vooral vanuit Europese hoek wordt soms meesmuilend gedaan over de rootsmuziek die vanuit deze Zuidelijke USA-streek het daglicht ziet. Maar achter de clichés gaat soms mooie en doodeerlijke muziek schuil, die het dagelijkse leven in deze scheefbekeken streek beschrijft. Zoals de muziek van Drive-By Truckers uit Athens, Georgia.

De band werd in 1996 opgericht door de twee frontmannen Patterson Hood en Mike Cooley en heeft ondertussen een tiental albums uitgebracht. Het laatste album (The Big To-Do) kwam pas dit voorjaar uit en een nieuw album staat al op stapel (Go-Go Boots zal begin 2011 uitkomen, waaruit vanavond de zeer sterke bisser Used to be a cop werd geplukt).

Het concert van vanavond startte niet onder een al te best gesternte. Hood voelde zich ziekjes ("I feel like shit") en liet verstaan dat de lange Europese toer begon door te wegen. Zo droeg hij het nummer Santa Fe uit heimwee op aan vrouw en kinderen. En ook Mike Cooley gaf een tikje een afgeleefde indruk. Al bij al hadden we geluk dat het concert überhaupt kon doorgaan, want op de DBT-site valt te lezen over het vervolg van de Europese toer : "Drive-By Truckers will be forced to cancel the remaining shows on their European tour. The band has been sick for several days and last night Mike Cooley collapsed due to exhaustion and dehydration. Doctors have advised complete bed rest. We are very sorry to cancel shows at the end of this tour". Bovendien was de geluidskwaliteit bij aanvang van het concert niet al te best en was er enige tijd nodig om de Zuiderse diesel op gang te trekken.

Het materiaal op zich was echter sterk genoeg om de weegschaal alsnog naar de goede kant te laten overhellen. De meeste nummers variëren licht in tempo en drijven allemaal op de droge ritmesectie (Brad Morgan op drums en Shannon Tucker op basgitaar), terwijl John Neff en Jay Gonzalez de rootsmuziek van wat meer body voorzien door toetsen en steelguitar. Cooley en Hood zingen om en om een nummer in een zeer contrasterende stijl : Hood heeft een scherpe en lichtjes lispelende stem en vertolkt de songs zeer emotioneel, terwijl Cooley zijn naam niet gestolen heeft. Onvermurwbaar als een zoutpilaar en gezegend met een diepere stem zorgt hij voor meer drama. Heerlijk moment : Hood die hevig jammend met zijn rug tegen Cooley aanschurkt, die echter even onverstoorbaar als altijd voor zich uitstaart. We konden Cooley op één kleine glimlach betrappen.

Het voornaamste element in de muziek van de DBT zijn de songteksten : elk nummer is een kleinmenselijk tafereel, een mini-verhaaltje dat je meeneemt op reis naar The Deep South. Veelal tragische verhalen over drankmisbruik, werkloosheid, gestoorde familierelaties. Maar er is niet alleen ellende in het Zuiden. Er wordt getrouwd, bemind, gelachen, verjaard en opgekeken naar muzikale helden. Hood is op zijn best als hij sociale onrechtvaardigheid uitschreeuwt in hét hoogtepunt van de avond (Putting people on the moon) of wanneer hij in "Let there be rock" uit de doeken doet hoe hij als veertienjarige knaap naar een concert van Blue Öyster Cult ging en nadien nooit meer dezelfde werd.

Cooley excelleert dan weer in de meer ingetogen tableaux vivants, zoals Birthday boy, Women without whisky of When the pin hits the shell.

In retrospect weten we nu dat de Truckers door ziekte niet onder volle stoom konden komen. Het concert kwam inderdaad bijlange niet in de buurt van het verschroeiende concert dat de Truckers een aantal jaren geleden in de kleine Arenberg-lobby gaven. Maar als een vermoeide en zieke band er af en toe in slaagt om te overtuigen, dan kun je wel raden waartoe dit zestal in staat is als de batterijen ten volle opgeladen zijn.

Setlist :
1. After the scene dies
2. Self destructive zones
3. The fourth night of my drinking
4. Birthday boy
5. Two daughters and a beautiful wife
6. Carl Perkins cadillac
7. Your man returns
8. Women without whisky
9. Santa Fe
10. Marry me
11. Sink hole
12. Uncle Frank
13. Putting people on the moon
14. When the pin hits the shell
15. Feb 14
16. 3 Dimes down
17. (It's gonna be) I told you so
18. Hell no, I ain't happy
-----
19. Used to be a cop
20. Let there be rock