17 december 2010

Out of Context (Warande - 10.12.2010)

Choreograaf Alain Platel gaf aan deze voorstelling - een productie van Les Ballets C. de la B. - de ondertitel "For Pina". Een hommage dus aan de in 2009 overleden Pina Bausch, toonaangevende Duitse choreografe en danseres.

De setup is uiterst sober : een leeg podium, twee microstatieven en een stapeltje rode dekentjes. De negen dansers zitten onopvallend tussen het publiek en sijpelen dan één voor één het podium op, kleden zich langzaam uit tot op hun ondergoed, en hullen zich in de dekentjes. In de eerste helft van de voorstelling wordt de enige soundtrack gevormd door het geloei van bronstige beesten en door het de geluiden die de twee micro's voortbrengen doordat ze over de grond of tegen lichamen geschuurd worden. En door voeten die over het podium schuifelen als sierlijke bewegingen van poten van viervoeters.

In deze sterke eerste helft wordt de danstaal bepaald door spastische bewegingen en tics, krampachtige en overgecontroleerde uithalen en scherpe grimassen. Het is een danstaal die refereert aan de ervaringen die Platel opdeed als orthopedagoog. De combinatie van zeldzame momenten van gracieuze bewegingen met spastisch rondvliegende ledematen wekt sterke emoties op en bleek uiterst efficiënt. Het wild om zich heen schoppende onderbewustzijn in conflict met de rationele drang naar controle. Ik werd compleet meegezogen in deze sober gestileerde bewegingstaal.

Maar tandengeklapper en een daarop volgende beat luidden een tweede deel in dat me uit de roes haalde. Er wordt overgeschakeld naar uitgelaten dans en zang, waarbij korte snippets van iconische popsongs in de micro's gezongen worden. De dansers etaleren op het karikaturale af een ongebreidelde levensvreugde en glimlachen dat het een lieve deugd heeft. Dit ietwat wrange vertoon in combinatie met de popsongs werkt bij sommige bezoekers danig op de lachspieren en één dame in het publiek kan een wilde aanval van slappe lach zelfs niet bedwingen. Een duidelijk geval van catharsis na een zwaar openingsdeel.

Maar voor mij werkte deze catharsis niet. Op het einde werd de cirkel gerond met een terugkeer naar de soberheid van het begin en vielen er nog indringend mooie choreografieën mee te pikken, maar de ballon was toen al doorprikt en de krachtige eerste helft was ondergraven door een onnodig lang bezoek aan de popcultuur. De indringende vertolking van Khaled's Aicha door één van de Aziatische dansers kwam te laat. Ik kan me dan ook perfect vinden in de conclusie die de reviewer van de New York Times trekt : "Systematically the dancers put their clothes back on and return, one by one, to their starting positions until the stage is bare, as if to further illustrate that Bausch is no longer with us. In “Out of Context” one thing is true: She was incomparable. The same can’t be said of Mr. Platel and his sentimental journey."


Geen opmerkingen: