Cirque Du Soleil : "Corteo" (Brussel, 29.01.2011)

Het is wellicht als kind dat ik opgezadeld werd met een schier onuitwisbaar vooroordeel tegen het concept 'circus'. Regelmatig streek er op het dorpsplein een circus neer, dat aan alle clichés van de kleine familiecircussen beantwoordde. Belegen en voorspelbare acts, een uitgerafelde tent, ongeïnspireerde mannen in spandex, verveelde en verwaarloosde exotische dieren, een overprijsde chips & limonade tijdens de pauze. En dan nog het jaarlijks op TV passerende circus van Monaco. Meer van hetzelfde, alleen met meer bling, mooiere spandexen en beter opgetutte dieren.

Datzelfde vooroordeel kleefde ik ook op het grote Cirque Du Soleil-imperium, waarvan ik vermoedde dat de clichés er alleen maar uitvergroot werden. Het vergde dan ook wel enige overredingskracht om mij meegetroond te krijgen naar één van hun producties. Het werd "Corteo" ('stoet' in het Italiaans), een bonte parade van kleurrijke figuren die optreden in een carnavaleske begrafenisstoet, zoals een clown die zich voor zichzelf voorstelt. Dit verhaaltje fungeert als bindmiddel tussen de diverse acts, die soms een tikje melig zijn maar die toch vooral uitblinken in charme, joie de vivre en gracieuze acrobatie. De rode draad is natuurlijk een beetje bij de haren getrokken en dient vooral om de flow tussen de diverse acts gaande te houden, maar dat lukt dan ook vrij aardig. Er gebeurt altijd wel iets, de decors en kostuums zijn uitermate knap gemaakt met veel oog voor detail en soms komt de kijker ogen tekort om alles in zich te kunnen opnemen.

Voor de kijker die bereid is om niet teveel belang te hechten aan de rode draad, die zich niet ergert aan de exuberante prijzen van spijs & drank tijdens de pauze en die gewoonweg wil genieten van professioneel gemaakt entertainment dat straattheater naar een hoger niveau tilt, is deze productie een aanrader. Het cliché van het aftandse dorpscircus was hier alleszins - gelukkig maar - in geen velden of wegen te bespeuren.