Malus (Corsano-Antunes-Wooley) (De Singer - 30.05.2012)

Hugo Antunes, een in Brussel verblijvende contrabassist van Portugese origine, nam het initiatief tot de band "Malus". Samen met de onnavolgbare drummer Chris Corsano en trompettist Nate Wooley gaf Antunes aan De Singer de mooie première van dit boeiende trio, dat vanavond voor de allereerste keer in deze bezetting op de planken stond.

Ik moet toegeven dat het vooral de Corsano-factor was die me naar Rijkevorsel lokte. Deze avontuurlijke en unieke drummer heeft me in het verleden al verscheidene malen weten te verbazen, zowel met solo-projecten als in diverse samenwerkingsverbanden. En dat was vanavond niet anders. Voor hem is een drumstel zoveel meer dan enkele vellen om op te slaan. Het is een uitvalsbasis voor geweldige drive, ingetogen sfeerschepping en bevreemdende emotie. Voor het publiek is het altijd entertainend om hem - en zijn vele attributen - gade te slaan. Maar die attributen zijn meer dan een gimmick. Het zijn functionele elementen die Corsano niet alleen in staat stellen om solo uit te blinken, maar ook - en vooral ! - om perfect in functie van het geheel te staan. En het is vooral daarin dat Corsano wederom schitterde.

Ook trompettist Nate Wooley was een aangename verrassing. Misschien niet de technisch meest begaafde trompettist die ik ooit zag, maar hij haalde wel veel uit zijn instrument. Af en toe bewust dissonant uithalend (en na de pauze ook met de effecten van een versterker spelend) drukte hij zijn stempel op dit optreden. Vooral na de pauze ging Wooley de hardere toer op en nam het concert een meer experimentele bocht.  De improv-insteek van dit concert verzandde echter gelukkig niet in het tegen elkaar opboksen en om-ter-hardst-door-het-lint-gaan. De muzikanten gunden elkaar alle ruimte en vulden elkaar - voor een allereerste concert - verbazend goed aan.

Bandleider Antunes zelf kwam misschien een tikje minder uit de verf. Ook hij bediende zich van verschillende hulpstukken (zoals grote stukken papier die tussen de snaren werden gestoken), maar ik kon me niet van de indruk ontdoen dat zijn tussenkomsten iets minder functioneel waren en weinig meerwaarde boden. Hij leek ook meer moeite te hebben met het creatiever benutten van zijn instrumenten en gaf somtijds een beetje een onbeholpen indruk. Maar hij voorzag zijn twee companen wel van de nodige body waarop vrijuit kon gefreewheeld worden.

Met dank aan de mensen van De Singer die me een geluidsopname van dit uitstekende concert bezorgd hebben.