Raquel Andueza & La Galania (Begijnhofkerk Turnhout - 04.10.2013)

De Spaanse sopraan Raquel Andueza richtte in 2011 samen met haar echtgenoot (en theorbe-speler) Jesús Fernández Baena het ensemble La Galania op.  Na een debuut-CD met repertoire uit het 17de eeuwse Castilië, wordt nu het werk van de Italiaanse componist Pietro Antonio Cesti (1623-1669) onder de aandacht gebracht middels het project "Alma Mia".

Deze Cesti was één van de belangrijkste Italiaanse componisten van de 17de eeuw. Aanvankelijk maakte hij deel uit van de Orde der Franciscanen en maakte hij carrière als kerkorganist, maar hij gooide al snel zijn kap over de haag en concentreerde zich voortaan enkel nog op het maken van profane aria's, cantates en opera's. In Rome, Inssbruck en Wenen schreef de man een zeer uiteenlopend oeuvre bij elkaar, om op slechts  46-jarige leeftijd te overlijden.

Samenstelling van het ensemble :
- Raquel Andueze : sopraan
- José Manuel Navarro & Pablo Prieto : viool
- Marta Vila : cello
- Vega Montero : contrabas
- Jesus Fernandez Baene : theorbe
- César Hualde : barokgitaar
- Manuel Vilas : harp

Programma (voor meer info over de componist en de gekozen stukken zie link)  :
- Alma mia uit L’Argia
- Sinfonia uit La Dori (scène V)
- Mie pene uit Orontea
- Vieni Alidoro uit Orontea
- Sinfonia avanti il Prologo uit La Dori
- Che mi consigli uit Il Tito
- Sinfonia avanti il Prologo uit Il Tito
- Cantata Non si parli più d’amore berenice uit Il Tito
- Sinfonia uit La Dori (scène XI)
- Intorno all’idol mio uit Orontea
- Sù lieti scherzate uit L’Argia
- Sinfonia avanti il Prologo uit L’Argia Cantata Ò quanto concorso
- Amor se la palma uit La Dori
- Sinfonia uit L’Argia (Act I, scène IV)
- Disserratevi abissi uit L’Argia
- Dormi ben mio uit Orontea

Een bevlogen avond vol hemelse muziek, hoewel profaan van inhoud. Andueza is een betoverende sopraan. Wel een tikje jammer dat haar stemgeluid - niet elektrisch versterkt - moeite had om de laatste rijen van de Begijnhofkerk altijd even sterk te bereiken. Maar wel voldoende om af en toe bij het nekvel te grijpen, in het bijzonder bij het aangrijpende Disserratevi abissi, een prachtige treurzang in de traditie van klassieke Italiaanse lamento's.