Jazzpop (Cahier - 20.06.2015)

Ik ben stikjaloers op mensen die een muziekinstrument onder de knie hebben. En ik buig deemoedig het hoofd voor mensen die zich ook op latere leeftijd de moeite getroosten om een instrument te leren beheersen. Alle respect derhalve voor mijn goede vriend Jan Meyers, die de voorbije jaren de uitdaging is aangegaan om een contrabas aan zijn wil te onderwerpen. De volharding van Jan in zijn diverse passies kennende, verbaast het me dan ook niet dat hij ondertussen al deel uitmaakt van een heus trio : ViolAcc#.

Samen met accordeon-virtuoos Flor Verschueren en violiste Els Van Miert grasduint Jan met dit trio vooral in de zwoele tango's van de Argentijnse grootmeester Ástor Piazzolla en in de muziek van diens geestesgenoot Richard Galliano, een Franse accordeonist, aangevuld met enkele eigen nummers en met materiaal uit het genre van de lichte muziek.

Het is Flor die de aandacht naar zich toetrekt met zijn onnavolgbare accordeon-spel, terwijl Els af en toe mooi en melancholisch uithaalt op viool. Aan Jan de moeilijke taak om deze twee instrumenten van de nodige body & drive te voorzien met ondersteunende ritme-schema's, een taak die hij met gemak lijkt uit te voeren. Maar schijnt bedriegt : het gelaat van Jan vertoont regelmatig sporen van inspanning en hier en daar kan hij het niet laten om ietwat angstvallig zijn vingerzetting te bekijken. Mijn lodderig leken-oog kon hem echter niet op fouten betrappen. Pet af, Jan !

Het Cahier-publiek is altijd al een hardnekkig wauwel-publiek geweest, een euvel dat bij ingetogen concerten à la ViolAcc# nogal eens op de heupen kan werken. En dat beterde er niet op naarmate de drank rijkelijker vloeide en het jonge Mathijs Braspenning Trio het podium besteeg. Dit trio (met de nog jonge Braspenning op contrabas en twee al even jonge honden op drums en gitaar) serveerde mooie jazz-standards (zoals een uitstekende gearrangeerde versie van de Miles Davis-klassieker 'So What'). Het gemak en het zelfvertrouwen waarmee dit trio uitpakte, deed me nogmaals betreuren dat ik als kind/jongeling geen muziekonderwijs heb gevolgd. Wat een genot moet het zijn om zo te kunnen musiceren.