Ultima Vez & Guests : Spiritual Unity (Warande - 12.09.2015)

Foto (c) Bart Van der Moeren

Voorwaar geen slechte keuze om het culturele seizoen van de Warande mee te openen, deze wervelende voorstelling van Ultima Vez. Zoals op de webstek van dit gerenommeerde dansgezelschap te lezen staat : "Muziek is een drijvende factor in het werk van choreograaf Wim Vandekeybus. Sinds vele jaren werkt hij nauw samen met muzikanten die gelijklopend met het creatieproces hun composities ontwikkelen en mee op scène staan. 

Samen met Mauro Pawlowski, Elko Blijweert, Jeroen Stevens en Roland Van Campenhout brengt Ultima Vez het totaalspektakel ‘Spiritual Unity’. Een bruisende, swingende dansavond met choreografieën en composities uit het recente ‘booty Looting’, de jongerenvoorstelling ‘Radical Wrong’, het mythische epos ‘Oedipus/bêt noir’, het poëtische ‘IT 3.0’, de filmperformance ‘Monkey Sandwich’ en het instinctieve ‘nieuwZwart’. 

Verwacht geen samenvatting of een ‘greatest hits’, maar een sfeervolle versmelting van muziek en beweging die u meeneemt op een trip langs vijf jaar Ultima Vez. Een voorstelling vol pure fysieke vreugde, een zuivering van lichaam en ziel."

En daarmee is de voorstelling perfect samengevat. Omdat er geen narratief als rode draad doorheen deze overzichtsvoorstelling liep, viel er geen coherent verhaal op te pikken. Maar dat kon de pret niet drukken. De ene indrukwekkende choreografie volgde op de andere, met Vandekeybus zelf af en toe ook op het podium. Meestal wel in een dienende rol want de vele jaren in de danswereld hebben duidelijk hun tol geëist van het lichaam van de Herenthoutenaar. Met een 15-tal dansers uit de hele wereld aan zijn zijde, kon Vandekeybus het zich natuurlijk wel veroorloven om regelmatig naar de achtergrond te verdwijnen. Acrobatisch, intens, zweterig, confronterend, ruw, ... : aan adjectieven geen gebrek om de dansexploten te omschrijven.

Dé hoofdrol was echter weggelegd voor de geweldige muziek, die live - in de luwte achteraan op het podium - werd gebracht door de hoger vermelde muzikanten. Als er een soundtrack van zou bestaan, zou ik hem onmiddellijk aanschaffen. Bij momenten superstrak gespeelde en tegendraadse doom-rock. En als Mauro ook vocaal zijn duivels ontbindt, krijg je spontaan schrik. Fantastisch. De minutenlange staande ovatie op het einde van de voorstelling was dan ook nauwelijks een verrassing.

De voorstelling was aanvankelijk bedoeld als een éénmalig exploot, toen Vandekeybus curator was voor het festival December Dance 2013 in het Concertgebouw te Brugge. Maar de voorstelling werd dermate goed onthaald, dat besloten werd tot een herneming in 2014 in De Singel. En gelukkig voor ons werd de voorstelling ook in 2015 opgegraven voor twee bijkomende opvoeringen. Liefhebbers hebben nog welgeteld één kans : op 9 oktober in de Schouwburg van Kortrijk. Aanrader !