Klara Take 7 Live : 10 jaar De Singer (09.12.2016)

De niet minder dan geweldige club De Singer bestaat reeds 10 jaar. In dat decennium heeft de club een onwaarschijnlijk parcours afgelegd en hun archief leest als een Who's Who in de wereld van de jazz. Een welgemeende proficiat aan de bezielers en vrijwilligers van deze club is dan ook op zijn plaats. Zij zijn erin geslaagd om een voormalig naai-atelier om te toveren tot één van de boeiendste clubs van Vlaanderen. En dat nog wel in Veussel godbetert !

Naar aanleiding van deze verjaardag denken we in een nostalgische bui terug aan de concerten die A Jazz Experience organiseerde in het Alma-achterzaaltje van Café Sport in Sint-Jozef. Waar is de tijd dat de piepjonge melkmuil Jef Neve er zijn ding deed, grinnikend toen zijn intieme set werd doorkruist door dronken gebral dat vanuit het belendende sport-café weerklonk. In dat volkse zaaltje werden de kiemen gezaaid van wat later de gevierde club zou worden. Hoe leuk zo'n trip down memory lane ook kan zijn, het Alma-zaaltje stuitte op beperkingen en het vrijgekomen naai-atelier bleek de gedroomde plek om het project verder uit te bouwen. Neve werd later een grote ster en zou meermaals naar De Singer terugkeren en de club steeds een warm hart blijven toedragen.

Voor zover mijn blogje me niet bedriegt, heb ik er zelf een 35-tal concerten bijgewoond. Het is nog altijd bijna niet te vatten dat ik er - op fietsafstand van mijn woonplaats - magische avonden heb beleefd in het gezelschap van pakweg Marc Ribot, Toots Thielemans of Vijay Iyer, om er maar enkele te noemen.

De verjaardag werd gevierd middels een vanuit De Singer live uitgezonden aflevering van het Klara-programma Take 7 in een presentatie van Lies Steppe, wiens stem even warm aanvoelt als een combinatie van een warm bad, een open haard en een glas merlot. In het eerste uur vonden interviews plaats met club-bezielers Tom Baeten en Luc De Vrij, afgewisseld met opnames uit rijke audio-archief van de club. Later volgden interviews met en live-concerten van diverse artiesten, vooral van Belgische pluimage. Als eerste kwam Niels Van Heertum aan bod, een jonge artiest die met een euphonium een vrij ongebruikelijk instrument bespeelt. Letterlijk vers van de pers had hij vanavond in première zijn nagelnieuw debuut-album "JK's Kamer +50.92509° +03.84800°" bij. Een dromerig album (en dito solo-concert) dat een oproep tot meer rust poogde te zijn en associaties opriep met voorzichtig rimpelende wateroppervlaktes en vanuit de verte weerklinkende misthoorns.

Vervolgens was het de beurt aan het Wout Gooris-trio, met naast Goris op piano ook nog Stijn Cools op drums. Als contrabassist niet het normale bandlid Nathan Wouters maar wel de in Denemarken wonende Fransman Brice Soniano. Een prachtig concert waarin Gooris bewees dat het - schijnbaar platgetreden - pad van een "ouderwets" jazz-piano-trio toch nog onbewandelde perspectieven kan bieden.

De combinatie van enerzijds de sax & klarinet van de jonge Belg Joachim Badenhorst en anderzijds de trompet en kornet van Eric Boeren (een gouw-genoot van vlak over de grens) was uitdagend, prikkelend en zelfs niet van humor gespeend. Of hoe ook zogenaamd moeilijke muziek probleemloos een volle zaal over de meet kan trekken en niet altijd té serieus genomen moet worden, ter illustratie waarvan één van de nummers spontaan de titel "Veur den Erik" meekreeg. Als afsluiter traden Soniano en Badenhorst samen aan onder de mantel van hun gezamenlijke project Rawfishboys. Waar een gezamenlijke voorkeur voor sushi al niet toe leiden kan.

Het werd aldus niet alleen een feestelijke avond waarbij de jarige club - volkomen terecht - voor het voetlicht werd gebracht, maar ook een muzikaal rijke en diverse avond waarbij een boeiende staalkaart van jong Belgisch jazz-talent werd getoond.