25 februari 2017

Akalé Wubé & Black Flower (Warande Kuub - 24.02.2017)

Een interessante double-bill vanavond in De Warande : twee bands die geïnspireerd zijn door de zogenaamde Ethio-Jazz, een unieke mix van traditionele Ethiopische muziek met swingende jazz- en latina-ritmes. Het genre kende zijn hoogdagen van eind jaren '50 tot begin jaren '70 in de clubs van het toen bruisende Addis Abeba. In de jaren '90 kende het genre een revival en werden namen zoals Mulatu Astatke (vaak omschreven als 'the father of Ethiopan jazz') en Getatchew Mekuria ook in het Westen bekend. De Fransman Francis Falceto nam de taak op zich om zoveel mogelijk van deze muziek op plaat te zetten en de indrukwekkende reeks Ethiopiques (ondertussen al 30 CD's !) was geboren. En toen in 2005 regisseur Jim Jarmush de muziek van Mulatu Astatke gebruikte voor de soundtrack van zijn film 'Broken Flowers', werd het genre zowaar hip. En terecht ! Het publiek was vanavond helaas verre van dik gezaaid, maar zoals het cliché luidt : de afwezigen hadden verdraaid ongelijk.


De Parijse band Akalé Wubé - een achttal jaren actief en drie LP's op hun conto - kreeg de eer om als begeleidingsband te fungeren voor één van de grote namen uit de gouden periode van de Ethio-Jazz (Girma Bèyènè) tijdens de opname van de 30ste Ethiopiques-plaat. Hun set vanavond bestond uit een afwisseling van enerzijds eerder traditionele Ethiopische muziek (waarbij gebruik werd gemaakt van een mij compleet onbekend snaarinstrument) en anderzijds een op Westerse leest geschoeide versie van Ethio-Jazz. Blazers op een bedje van swingende ritmes, aangedreven door een lekker pingelende elektrische gitaar waarbij het gebruik van het wah wah-pedaal niet werd geschuwd en waarbij af en toe zelfs lichtjes psychedelisch uit de bocht werd gegaan. Het hoogtepunt van hun set was ongetwijfeld 'Bazay', verschenen op het album 'Mata' (2012) en oorspronkelijk een compositie van de Eritrese zangeres Tsèhaytu Bèraki. Het nummer werd aangekondigd als een traditioneel bruiloftsnummer uit Eritrea, trok zich lekker op gang met bedwelmende en opzwepende ritmes, maakte halfweg qua ritme compleet slagzij om uit te monden in een fantastische psychedelische trip, (voortgestuwd door een repetitieve bas-loop) en klokte af op een 9-tal minuten. De kans dat ik ooit huw, is vrij klein. Maar moest het er alsnog van komen, dan mag de band - opnieuw getooid in hun bizar samenraapsel van foute plastrons - dit nummer gerust op mijn bruiloftsfeest komen spelen.


Ook de Belgische band Black Flower gebruikt de bouwstenen van Ethio-Jazz in hun muziek, maar trekt het register open en maakt er een soort van mondiale stoofpot van. De swingende groove van Addis Abeba, de op het middenrif mikkende baslijnen van de Jamaicaanse dub, de fluit-arrangementen die de sfeer van Arabische soeks oproepen, ... En of dit stoofpotje vanavond sudderde ! Aangevoerd door componist / fluitist / saxofonist Nathan Daems (die me zowel qua uiterlijk als qua lichaamstaal aan een ondervoede versie van Sam Vloemans deed denken) kregen we vanavond een concert geserveerd, waar een mens automatische blij-gezind van wordt. Een ideaal medicijn tegen zuurheid en mentale constipatie. Of het nu de dub-ritmes waren van bassist Filip Vandebril, de rare keyboard-effecten van Wouter Haest (gekoppeld aan een intrigerend DIY-versterker-achtig-iets), of het zeer indrukwekkende slagwerk van drummer Simon Segers (ook actief bij De Beren Gieren) : qua ritme was het altijd raak. Daarbovenop zorgden een heel scala aan blaasinstrumenten, bespeeld door Daems en door de Texaanse kornettist Jon Birdsong, voor de oriëntaalse toets. Deze laatste bediende zich tijdens één van de nummers trouwens van een assortiment zeeschelpen als blaasinstrumenten. Tijdens het laatste nummer van de reguliere set vervoegden de heren van Akalé Wubé het podium, om er een lekker amicale jam-sessie van te maken. De enige bisser ("Lunar Eclipse", verschenen op het recente album "Artifacts") werd ingeleid door een eenvoudig maar hypnotiserend arrangement voor drie fluit-instrumenten en groeide uit tot een bijna 20 minuten durende staalkaart van wat deze boeiende band te bieden heeft (met halfweg een hoofdrol voor de geweldige drummer Simon Segers). Twijfel niet indien deze band in Uw beurt optreedt !

Geen opmerkingen: