Een avondje Mussenakker (24.06.2006)

En waarom ook niet ? Een avondje met een aantal gratis optredens waar misschien wel iets leuks te ontdekken zou vallen. Het optreden van de jonge snaken van The Heirs heb ik helaas moeten missen wegens activiteiten van een geheel andere aard ...

Maar niet getreurd, want ik was nog op tijd om een kwartet andere pubers het podium te zien bestijgen. Het combo heette Dead System en bracht clichépunk. Hoewel ik tijdens het begin van het optreden het woord "draaglijk" in de mond nam, diende ik mijn mening al snel te herzien. Op den duur was het niet meer om aan te horen. En toen in het midden van een nummer de gitarist het voor bekeken hield omdat één van zijn snaren het begeven had, was de ramp compleet. Niet alleen muzikaal was het een catastrofe, ook qua pose : de zanger-met-hanekam was veel te veel bezig met cool te zijn, de reeds genoemde gitarist was een zelfingenomen plurk, én de jongens speelden op draadloos versterkt (en dus duur en on-punk) materiaal. Maar ach, je moet ergens beginnen. Blijven trainen !

Het is een dankbare taak om als band te mogen optreden na zo'n draak. The Greens grepen de kans met twee handen aan en speelden een enthousiaste thuismatch. Na hun optreden in de Cahier op de Strekenavond had ik wel wat bedenkingen, maar hun set in de Mussenakker was beduidend sterker. Het klonk allemaal veel minder rommelig waardoor de nummers veel beter uit de verf kwamen. Leuk.

Afsluiter was Gino's Eyeball, een trio dat me niet zozeer zal heugen o.w.v. de punkrock die ze brachten, als wel o.w.v. de hilarische frontkerels. Zowel de bassist als de gitarist zijn twee zeer chubby kerels die er niks uit maakten om in bloot bovenlijf op te treden en wiens show eerder stand-up comedy was dan een concert. Muzikaal een luchtbel (veel covers van voornamelijk NOFX, en ook van 500 miles van The Proclaimers), maar wel topentertainment. Een beetje rondklikken op hun webstek en je zult weten wat ik bedoel.

Tijd om de mosselbank in de Mussenakker te verlaten en koers te zetten naar de Cahier, waar Roel zijn allerlaatste sluitersbeurt vervulde. En daar mocht hij natuurlijk niet te gemakkelijk vanaf komen ! Respect, Roel.