Open doek : One to one

Regie : Annette K. Olesen (2006)

In troosteloze sociale woonblokken aan de rand van Kopenhagen woont een mix van allochtonen en autochtonen. Het Deense meisje Mie woont er samen met haar moeder en met haar broer Per. Ze heeft een relatie met de jonge Palestijn Hadi. Wanneer op een dag Per in een coma belandt na zwaar in elkaar geslagen te zijn, slaat het wantrouwen tussen de twee gemeenschappen toe. Hoewel er geen concrete bewijzen zijn, wordt er al snel een beschuldigende vinger uitgestoken naar de allochtone gemeenschap, en meer in het bijzonder naar Tareq, de oudere broer van Hadi en een notoire vechtersbaas. Ook de idylle tussen Per en Mie komt hierdoor aan een eind, omdat ook zij elkaar niet meer vertrouwen. Wanneer uiteindelijk de waarheid aan het licht komt, is het kwaad al geschied en is het wederzijdse vertrouwen voorgoed geschaad ...

De thematiek van de film is niet nieuw. Raciale spanningen en een gebrek aan vertrouwen leiden onvermijdelijk tot een vicieuze spiraal van geweld. Het feit dat je je perfect kunt inleven in het wantrouwen van de diverse personages tegenover elkaar, maakt het alleen maar erger. De woede van de onschuldige Tareq en Hadi, het wantrouwen van Mie, de wraak van de klasgenoten van Per, ... : het zijn allemaal menselijke en normale reacties. En nét daarom is het zo moeilijk om de neerwaartse spiraal van wantrouwen de doorbreken.

Regisseuse Olesen maakte eerder het ietwat onevenwichtige Små ulykker, dat nog teveel op de Dogma-leest geschoeid was. Met '1:1' draaide ze een evenwichtigere film, die ongetwijfeld in veel middelbare scholen bekeken en besproken zal worden. Een meesterwerk is het niet geworden, maar pleidooien tegen racisme en vooroordelen kunnen er niet genoeg gemaakt worden.

Om je Deens bij te schaven : Website '1:1'